เหม่อมองอย่างหมองหม่นต้นยางใหญ่ เมื่อลมไล่หมุนวนจนปั่นป่วน เด็ดลูกรักจากขั้วช่างยั่วยวน ลูกยางทวนลมท่องละล่องแล้ง จึงจากต้นแม่ไปไม่คืนกลับ ละล่องลับนับนานผ่านระแหง ละลิ่วลอยลมโหมตระโบมแรง ไปตกแห้งระกำใดก็ไม่รู้ แม้ยางโทนต้นนั้นยังมั่นคง แม้ลูกหลงลาไปไกลเกินกู่ ยางคงร่ำโรยระอาน่าเอ็นดู ลูกไม่อยู่ใกล้แม่แม้ลูกเดียว ไม่เป็นแม่ไม่สะทกหัวอกแม่ ปล่อยให้แก่กุดไปไร้แลเหลียว ลูกทะโมนโจนทะยานงานเป็นเกลียว แม่หนึ่งเดียวจากไปไม่อาทร มันลืมสายสัมพันธ์วันมันเยาว์ ลืมเมื่อยามโง่เขลาใครเล่าสอน ลืมเนื้อเพลงวัดโบสถ์โอดอาวรณ์ ลืมเปลไกวกล่อมนอนตอนนิทรา เหม่อมองอย่างหมองหม่นต้นยางเดี่ยว หนังก็เหี่ยวหลังก็ห่อรอเพียงว่า ลูกทั้งหลายที่หายไปไกลสายตา จะกลับมา เผาแม่มัน วันแม่ตาย (ม้าก้านกล้วย)
4 กุมภาพันธ์ 2546 12:05 น. - comment id 107465
ชอบกลอนบทนี้ของพี่ม้าฯมากเลยค่ะ ขอเก็บเอาไว้นะคะ เป็นกลอนที่สะท้อนสังคมปัจจุบันได้ดีมากๆ โดยเฉพาะชนบทอีสานของเรา อยากให้ลูกหลานกลับมาอยู่บ้าน มาพัฒนาสังคมบ้านเราให้เจริญ และไม่ไปแสวงหาที่เมืองหลวง เพราะนับวันบ้านเราก็จะเหลือแต่เด็กกับคนแก่ จวนจะร้างผู้คนอยู่แล้ว
4 กุมภาพันธ์ 2546 12:29 น. - comment id 107469
ดวงตาสวรรค์ขวัญแสนงามยามมองเจ้า ดวงใจเจ้าคนดีที่ห่วงหา ดวงใจเอ๋ยไยเลยลับมิกลับมา ดาวบนฟ้าเมินไม่มองส่องนำใจ ด้วยสองมือเหี่ยวแห้งแรงเริ่มล้า ด้วยน้ำตาคราสวดมนต์เจ้าอยู่ไหน ด้วยดวงตาที่ฝ้าฝางยังรอเจ้านะดวงใจ รอดวงใจมาหาแม่แค่ปิดตาวันอำลาเจ้าจอมใจไปนิรันดร์...
5 กุมภาพันธ์ 2546 01:07 น. - comment id 107545
เป็นกลอนปรัชญาครับ ชอบมากครับ
8 กุมภาพันธ์ 2546 19:10 น. - comment id 108123
ลูกยาง..ไม่ไกลต้น ต้นยางนาสูงใหญ่ยืนตระหง่าน ท้าลมแดดลมฝนผ่านวันวาร นานแสนนานแกร่งกล้าอย่างกล้าหาญ มีลูกยางน้อยใหญ่บินไกลต้น ลอยหมุนวนบินหล่นไปในสายชล ลอยปลิวไปผ่านพ้นชลธาร แม่ยางใหญ่ใครโค่นล้มเมื่อวันวาน ยางนาน้อยงอกงามอยู่ไม่ไกล..
31 มีนาคม 2547 00:55 น. - comment id 145294
มาเป็นกำลังใจค่ะ