บทประพันธ์นี้ประพันธ์โดย คุณอัคนี หฤทัย วันที่ดอกไม้แดงแห่งความหลัง บานสะพรั่งอยู่ที่โน่นและที่นี่ คือประมวลความหมายอันมากมี ให้ย้อนทวนภาพที่เคยรบรา ดอกไม้แห่งทวยหาญผู้ผ่านศึก เป็นจารึกวีรกรรมอันหาญกล้า แห่งผู้ซึ่งผ่านการศึกมา เพื่อรุกรานหรือรักษามาตุคาม เกิดศึกกี่ศึกก็ไปสู้ รู้ทั้งรู้ว่าเบื้องหน้าคือดงหนาม แต่วีรบุรุษนิรนาม ต้องเขียนประวัติงดงามด้วยความตาย อาจมีธงชาติคลุมเหนือหลุมศพ ให้ผู้มาเคารพรู้ความหมาย ว่าเหล่านักรบที่เรียงราย ทำหน้าที่สุดท้ายก่อนท่าวทบ อาจมีเหรียญตราเหรียญกล้าหาญ เล่าสู่ลูกหลานไม่รู้จบ เรื่องราวแห่งผู้ไปสู้รบ ซึ่งพบซึ่งผ่านกาลเวลา ถึงเลือดถึงเนื้อเพื่อชีวิต ถึงพร้อมความคิดของการฆ่า ที่เจ็บที่ตายก็เต็มตา ที่รอดชีวิตมาก็พอมี อาจเดียวดายกลางดงดอกไม้ป่า มีสุสานทหารกล้าเป็นวิถี ซึ่งจะปิดเปลือกตาในธาตรี ได้โดยคำสดุดีแห่งสีดำ ว่าคือทวยหาญผู้ผ่านศึก สู้รบเป็นจารึกไว้รินร่ำ ว่าคือผู้พิทักษ์สันติธรรม สร้างมหาวีรกรรมไว้เตือนใจ เตือนความทรงจำให้รำลึก ย้อนความรู้สึกร่วมสมัย ว่าผ่านศึกสงครามแล้วยามใด ก็ต้องเร่งปลูกดอกไม้แห่งไมตรี .... เป็นดอกไม้ขึ้นแซมหว่างหลุมศพ แห่งนักรบผู้ตายในหน้าที่ เป็นโศลกรินร่ำคำกวี ก่อนพรุ่งนี้...ที่จะไม่...มีใครจำ .........ขอเป็นกำลังใจมอบแด่ผู้ปิดทองหลังพระทุกคน...........
3 กุมภาพันธ์ 2546 00:16 น. - comment id 107271
ดีจังครับ
3 กุมภาพันธ์ 2546 06:21 น. - comment id 107276
ดอกไม้..สีแดง.. บอกถึง..ความเข้มแข็ง.. ..บทกวี..ที่ไพเราะ..อีกบท.. ..ดีจัง..ค่ะ..
3 กุมภาพันธ์ 2546 06:59 น. - comment id 107281
ลุงๆๆ 3 ก.พ. วันอาทิตย์ตั้งกะเมื่อไหร่ อย่ารีบเร่งวันเร่งคืนไปเขาชนไก่นักสิ อิอิ
3 กุมภาพันธ์ 2546 11:06 น. - comment id 107313
^*^ ^*^ ^*^......มาร่วมรําลึกด้วยจ้าา..^*^ วีรบุรุษนิรนาม ต้องเขียนประวัติงดงาม ด้วยความตาย เศร้าจังเลย ^*^........................................^*^
3 กุมภาพันธ์ 2546 18:29 น. - comment id 107354
เพราะมากครับ.... .
3 กุมภาพันธ์ 2546 18:34 น. - comment id 107355
พี่ปุ๊กครับ... กลอนเรื่องนี้ผมคัดลอกมาจาก ปีที่แล้วครับ ปีที่แล้ววันที่ 3 ก.พ. 2545 ตรงกับวันอาทิตย์ ครับผม