เพียงเธอเท่านั้นที่ฉันรอ…

เถียงร้างที่ปลายนา

สายลมแผ่วๆพัดมา
เป็นสัญญาณให้รู้ว่าบางสิ่งกำลังย่างกรายเข้ามา
มันคือความเหน็บหนาว และ ความรู้สึกสึกบางอย่าง
ที่..ก่อตัวขึ้นมาช้านานแล้ว
นั่นคือคำว่ารอ
หลายๆครั้งที่รู้สึกเหนื่อยหน่ายและอ่อนหล้า
แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกอันมั่นคงจางหายไป
ก็เพราะการรอที่ไม่น่ามีความหวังนี้
มันไม่เคยลบเลือนไปจากหัวใจที่อ่อนแอ
หัวใจที่กำลังรอเงียบๆอยู่ทุกๆวินาที
มันบอกว่าอีกไม่นานนี้จะสมดังใจหวัง
โธ่ !ใจข้าเอ๋ย...
เจ้าจะมัวรอใครอยู่เล่า
ก็นานแล้วไม่ใช่หรือที่เจ้ารอเขา
แล้วนี่มันถึงเวลาหรือยังที่เจ้าจะหยุดรอสักที
ยังเหรอ..!
ทำไมเจ้าถึงได้โง่งมถึงขนาดนี้
เขาจะเห็นความดีที่เจ้ากระทำลงไปล่ะหรือ?
เปล่าเลย
เขาอาจไม่เห็นแม้ซักนิด ที่เจ้าได้ทำไป
ก็ในเมื่อเป็นเช่นนี้เจ้าจะยังคงรออยู่อีกใช่ไหม?
เจ้าช่างน่านับถือยิ่งนัก
ถ้าอย่างนั้นขอไห้เจ้ารอต่อไปอย่างมีความหวังเถิด
และหวังว่าเขาคงเห็นเจ้าเข้าซักวันหนึ่ง
ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะอีกนานซักเท่าไร
ข้าจะขอภาวนาไห้เขาได้เห็น ไห้เขาได้รับรู้
ถึงความศรัทธา ต่อการรอคอยที่เนิ่นนาน
และมั่นคง และ.... ตลอดไป
                                    เถียงร้างที่ปลายนา.