จันทร็เอ๋ยจันทร์งามผ่องบนท้องฟ้า.... เหมือนใบหน้านางฟ้าสุดแสนสวย.... อีกกิริยามารยาทเอื้ออำนวย... เป็นสิ่งช่วยส่งเสริมเพิ่มความดี..... เจ้ากระต่ายตัวด้อยด้อยคุณค่า.... เฝ้าตั้งตาหมายจันทร์อันสดศรี...... ปองหมายปองจัทรายามราตรี.... แต่ไม่มีโอกาศสัมผัสจันทร์...... ครั้นรุ่งแจ้งแสงทองเริ่มส่องฟ้า.... ดวงจันทราลาลับคล้ายกับฝัน.... เฝ้าชะแง้แลหาทุกวี่วัน..... อกกระต่ายหมายจันทร์นั้นสุดช้ำ....... เหมือนฉันปองมองเธอเพ้อครวญหา...... ไม่เห็นหน้านงนุชสุดครวญคร่ำ..... ทุรนทุรายเหมือนกระต่ายใจระกล่ำ..... เฝ้าเพ้อพร่ำดุจกระต่ายที่หมายจันทร์.......
26 มกราคม 2546 13:52 น. - comment id 106435
เจ็บอีกแล้ว.....ช้ำอีกตามเคย....
26 มกราคม 2546 13:53 น. - comment id 106436
คิดถึงเขา เขาไม่คิดถึงเรา
26 มกราคม 2546 18:49 น. - comment id 106476
ทำไมจะไม่คิดถึงละ คิดถึงซิ
1 มีนาคม 2546 13:22 น. - comment id 111362
เกิดมาเพื่อเจ็บหรือไง เห็นปาดหัวใจอยู่บ่อย บ่อย เป็นกระต่ายหมายจันทร์...ฝันเลื่อนลอย สงสารกระต่ายน้อยจังเลย