เรื่องเอ๋อๆกับเธอ...แว่นหนา

แว่นหนา

เพื่อนมันตื๊อให้พาไปหาเธอ
คนที่ทำฉันเพ้อละเมอฝัน
เออก็ได้ไปก็ไปตามใจมัน
ยืนชะโงกอยู่ตั้งนานไม่เห็นมี
     ชะเง้อแลรอแล้วก็รอเล่า
เราหนอเราจำผิดห้องหรือเปล่านี่
ทำยังไงไม่เจอเธอสักที
เพื่อนมันก็เซ้าซี้ให้ไวไว
     พอหันหลังไปชนมีคนจ้อง
เธอยืนมองด้วยหน้าตาสงสัย
ประมาณว่า....น้องคนนี้ มาทำไม
เอาแล้วไงพูดอะไรดีล่ะวา
     ปากที่เคยขยับกลับเป็นใบ้
หยุดทุกความเคลื่อนไหวคล้ายเป็นบ้า
อายแสนอายโอ้ยให้ตายตามองตา
ขออนุญาตใส่เกียร์หมา โกยแน่บเอย				
comments powered by Disqus
  • ปลาทูสามเข่ง

    25 มกราคม 2546 19:29 น. - comment id 106375

    ชอบกลอนแว่นหนามากๆเลย ชอบในรูปแบบกับความคิดของกลอนมากๆคะ อ่านแล้วเข้าใจง่าย และก็ความหมายดีมากๆ อิอิ กลอนนี้ก็น่ารักมากๆเลย ถ้าเป็นเรา เราก็เผ่นป่าราบบบไปแล้ว อิอิ
  • แนทตี้

    27 มกราคม 2546 12:03 น. - comment id 106575

    ^*^
        ^*^
                 ^*^............^_____^................^*^
    
    
    
    
    
  • โคลอน

    28 มกราคม 2546 17:31 น. - comment id 106776

    วิธีรักษาอาการแบบนี้คือให้กินเกลือผสมไอโอดีนเยอะๆ...รักษาโรคเอ๋อได้นะ...แว่นหนา... อิอิ(มาแซวๆ)

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน