นี่ก็บทเก่ามาเล่าใหม่...ใกล้ๆ กันน่ะครับ น่านะ..เห็นใจกันหน่อย... ....ลมหนาว... สายลมพัดพาเอื่อย...เรื่อยไหลล่อง ตามทำนองเกลียวคลื่น...ผ่านคืนหนาว จากฟากฟ้าแดนไกล...ไร้เดือนดาว หอบเรื่องราวมากมาย...ในอุรา ผ่านป่าเขาไพรกว้าง...ทะเลใหญ่ สู่เมืองไทยด้วยฝัน...ผ่านเวลา มอบแด่ใครคนหนึ่ง...ซึ่งห่วงหา บอกเธอว่า คิดถึง...และห่วงใย
25 มกราคม 2546 08:23 น. - comment id 106330
ผ่านลมหนาวอีกกี่คราวยังคิดถึง ใจรัดรึงมิเดียวดายโปรดคลายเหงา ยามอยู่ห่างแสนไกลอย่าใจเบา ก็เพียงเข้าใจกันเท่านั้นพอ
25 มกราคม 2546 09:10 น. - comment id 106345
อยู่ห่างไกลใต้โพ้น...ชายทะเล กับความเหว่เงียบเหงา...แลเศร้าหงอย คิดถึงนักทุกวัน...คนเฝ้าคอย นานหน่อยนะแก้วตา...อย่าว่ากัน...อิอิ
25 มกราคม 2546 12:52 น. - comment id 106363
จะกี่หนาว กี่เหมันต์ หวั่นใยเจ้า เมื่อหัวใจ ของสองเรา ยังห่วงหา คนอยู่ไกล ยังห่วงใย.. ใช่ร้างลา ความอบอุ่น ยังส่งมา..ให้เจ้าคลาย.......... ฝากผ่านฟ้า ผ่านลม พรมห่มเจ้า ความเหน็บหนาว จงบางเบา จงเหือดหาย ผิวแผ่วพริ้ว ความอบอุ่น กรุ่นรอบกาย ไล้ผิวผ่าย...ผ่านผิวเนื้อ..เพื่อคลายจาง.........
26 มกราคม 2546 06:11 น. - comment id 106404
กี่ฝนร้อนตรอมตรม...กี่ลมหนาว กี่เรื่องราวหลากหลาย...กี่รายเรียง กี่มากน้อยความฝัน...กี่ผันเบี่ยง กี่สำเนียงเฝ้ารอ...กี่ท้อใจ กี่ผู้คนผ่านพบ...กี่จบลง กี่ซื่อตรงคำเว้า...กี่เขาหน่าย กี่ความหวังว่าแน่...กี่แพ้พ่าย กี่หัวใจยับเยิน...กี่เกินทน...
26 มกราคม 2546 07:44 น. - comment id 106411
ไพเราะ...และเศร้าจัง...
26 มกราคม 2546 08:23 น. - comment id 106418
ครับ ขอบคุณครับ ไม่รู้จะเศร้า หรือจะเพราะ ก็ไม่ทราบ เห้อ