กลอนเก่า...มาเล่าใหม่

นายดอกไม้

ก็ไงดีล่ะครับ แต่งไว้ในชื่อของเดียวดาย หรือคนผ่านทางนี่แหละ 
จำไม่ได้แล้ว แต่ไม่ได้สมัครสมาชิก เลยเก็บไม่ได้น่ะครับ อีกอย่าง
ผมก็สมัครในชื่อนั้นไม่ได้ ด้วยสิน่ะ ก็เลย ต้องอย่างนี้แหละจ้า 
อย่าว่ากันนะครับ...
   ...ลมหนาว...เยือนแล้ว
ลมหนาวเยือนเตือนจิต...ให้คิดถึง	
เคยครั้งหนึ่งตรึงจิต...มิคิดลืม
ใต้ร่มไม้เงาจันทร์...ยังปลาบปลื้ม	
ได้ดูดดื่มน้ำค้าง...ที่พร่างพราย
ชมแสงเดือนวันเพ็ญ...เย็นลมหนาว	
นับดวงดาวน้อยใหญ่...ใต้จันทร์ฉาย
สายลมพัดเย็นฉ่ำ...สะท้านกาย	
เหมือนเสียงทายทักท้วง...จากดวงดาว
จำเอาไว้นะจ๊ะ ...ค่ำคืนนี้	
ค่ำคืนที่จันทร์ใหญ่...ใสสกาว
อย่าลาร้างลืมเลือน...คืนเดือนหนาว	
พร้อมดวงดาวน้อยใหญ่...ใต้แสงจันทร์
ให้จดจำทุกคำ...ความรู้สึก	
ในส่วนลึกข้างใน...ใจดวงนั้น
แม้นห่างไกลยังไง...ให้คิดฝัน	
คงสักวันจะได้...มาเยี่ยมเยือน
ลมหนาวพัดพาผ่าน...สะท้านจิต	
ไม่เคยคิดหรอกหนา...ว่าลืมเลือน
แม้นลับห่างทางไกล...ใจยังเอื้อน	
ถึงดาวเดือนดวงนั้น...วันฟ้าหนาว
ยังคิดถึงคืนนั้น...วันฟ้าใส	
ใต้ร่มไม้ต้นใหญ่...ใต้แสงดาว
ป่านนี้แล้วที่นั่น...คงจะหนาว	
เหมือนเรื่องราวคราวจร... นครเรณู