ภายใต้ความเงียบเหงาความร้าวราน หนึ่งชีวิตตำนานผ่านความหมาย แสวงหาคำตอบรอบข้างกาย จุดสุดท้ายหวังลับดับวูบพลัน คือสายธารจากตาคราโหยไห้ มารินไหลนองหน้าว่าโศกศัลย์ อุปสรรคนักสู้ผู้ฝ่าฟัน ใกล้จุดหมายปลายฝันกั้นปิดทาง ล้มทรุดกายสิ้นท่าผู้ปราชัย อุปสรรคยิ่งใหญ่ใดกีดขวาง มิอาจเป็นเช่นผู้รู้ปล่อยวาง บนเส้นทางนักสู้ผู้ปราชัย โทษว่าเป็นชะตาฟ้าลิขิต ให้ชีวิตเสียหลักแทบตักษัย ช่างไร้ความเมตตาให้อาลัย สิ้นสงสัยยอมแพ้แก่ชะตา ใจหนึ่งใจแพ้พ่ายกายจึงทรุด จึงสิ้นสุดแค่นี้ที่ฝันหา สายธารเศร้าเข้าครองทั้งสองตา ได้รู้ว่าที่แท้ยอมแพ้เอง ฯ
24 สิงหาคม 2544 10:40 น. - comment id 9495
เรียบเรียงคำพูดได้ดีเหมือนเดิมเลยนะคะ
24 สิงหาคม 2544 11:55 น. - comment id 9512
เพราะจัง.//.ไม่ว่าอุปสรรคจะมากมายเพียงไหนขอเพียงเธออย่าท้อใจไปตามฝัน... ฉันคนนี้จะเป็นกำลังใจให้ทุกวัน..ขอเพียงเธออย่าคิดหวั่นเท่านั้นพอ
24 สิงหาคม 2544 12:08 น. - comment id 9514
เยี่ยมจริงๆ สรุปว่า ยอมแพ้เองนี่นา ที่จริงไม่ได้แพ้ซักหน่อยไช่มั๊ยจ๊ะ
24 สิงหาคม 2544 14:04 น. - comment id 9521
อย่ายอมแพ้ แก่ชะตา ที่พร่าบั่น....อย่ายอมพรั่น อุปสรรค ปลักขวากหนาม.....จงหยันเย้ย.... เฮ้ย ! ข้า ฯ พยายาม.....มิเข็ดขาม แม้จะถั่งพันครั้งครา .... //// .... สู้เลย ๆๆ ภีม อย่ายอมแพ้..อิ อิ อิ นั่งเชียร์อยู่ขอบสนาม ..../// . ภีมเขียนกลอนนี้ได้เพราะมากเลยคร
25 สิงหาคม 2544 01:54 น. - comment id 9554
เพราะจัง....สู่ต่อปาย อย่ายอมแพ้จ้า....
25 สิงหาคม 2544 09:05 น. - comment id 9585
เพราะมากเลยภีม ไม่ได้อ่านกลอนของภีมนานเลย แต่ก็เพราะเหมือนเดิม เข้มแข็งเข้านะคะ