เจ้าเด็กน้อย
ส่องหล้า
ดอกไม้บานวันวานจวบวันนี้
ทุกย่างก้าวขวบปีที่พ้นผ่าน
ดอกไม้สวยยังคงงามเบ่งบาน
ในวันคืนแสนหวานของชีวิน
ปลูกความงามดอกไม้ในกระถาง
ที่เหมาะสมจัดวางอยู่ในถิ่น
เพิ่งเติบโตแต่ซุกซนเป็นอาจิณ
ช่างร่าเริงในถิ่นกระถางงาม
ทำพ่อแม่ยิ้มได้หัวใจรัก
ความคึกคักเข้มข้นเป็นผลข้าม
ให้หัวใจสดชื่นดูวับวาม
ทุกทุกยามเบ่งบานตระกานจินต์
ทำพ่อแม่เป็นยักษ์ได้เจ้าตัวดื้อ
ทำหัวทื่อก้าวร้าวนอนด่าวดิ้น
วิ่งซุกซนตะรอนนอนคลุกดิน
ซนไม่สิ้นดื้อไม่ซาว่าไม่ฟัง
เจ้าเป็นดั่งเม็ดพันธุ์แห่งความสุข
ในหัวใจเคล้าคลุกจนเข้มขลัง
สร้างด้วยใจเพื่อให้เจ้ามีพลัง
ดอกเบ่งบานสะพรั่งทั่วแผ่นดิน
ดอกไม้งามสมค่ากว่ากระถาง
ที่บ่มเพาะจัดวางอยู่ในถิ่น
จงเติบโตงดงามในชีวิน
ยามเจ้าสิ้นกระถางในทางเดิน