เพราะรักจะจรรโลงคำโคลงกลอน จึงลิขิตคิดค่อนคำอ่อนหวาน จึงจารึกลำนำเป็นตำนาน สืบสานบรรณวิถีนี้สืบไป ราวลูกปัดเลื่อมลายหลายหลายสี ดุจมณีพลอยสวรรค์อันไสว มาเรียงร้อยเหลือบรุ้งจรุงใจ ถักด้วยไหมสานเอาไว้เป็นสายงาม มีจังหวะจะโคนอ่อนโยนซึ้ง หรือเร้นคมคำนึงซึ่งเหยียดหยาม ก็สร้างถ้อยร้อยเรียงเพียงข้อความ เป็นไปตามใจคิดประดิษฐ์คำ เรานั้นเป็นเช่นผู้แต้มแต่งกวี เพราะหลงไหลในวจีที่เลิศล้ำ เอาวลีมาต่อเชื่อมเหลื่อมลำนำ ให้คมขำข้อคิดสะกิดเตือน ราวช่างผู้อุตส่าห์หาลูกปัด มาผูกมัดโยงระยางอย่างเสมือน เป็นเทวาร้อยราวด้วยดาวเดือน ที่กลาดเกลื่อนกลางฟ้ามาเรียบเรียง ถ้อยความหลามหลากจากชีวิต แม้นไม่คิดคำคล้องมาพ้องเสียง คงแค่ลมปากเป่าเกลาสำเนียง คงแค่เพียงเจรจาหาใช่กลอน แต่หากหาช่องทางวางสัมผัส ตามบัญญัติเล่าขานอาจารย์สอน ให้ยุ่งยากยิบย่อยค่อยยอกย้อน ก็กลายกลอนเป็นกวีที่คู่ควร (ม้าก้านกล้วย)
7 มกราคม 2546 21:26 น. - comment id 103730
ครับ
7 มกราคม 2546 21:58 น. - comment id 103737
ค่ะ
8 มกราคม 2546 06:31 น. - comment id 103749
จริงๆด้วย พี่ม้าของหนูเป็น....กวีที่คู่ควรจริงๆ @^_^@
8 มกราคม 2546 06:35 น. - comment id 103750
ชอบทุกบท ทุกตอน กลอนพี่ม้า ทั้งวาจา ย้อนยอก กลิ้งกลอกเหลือ ซ่อนขมหวาน เปรี้ยวเค็ม เหมือนเล็มเกลือ ไม่อยากเชื่อ เก่งอย่างนี้ มีจริงจริง ชื่นชมค่ะ...ชื่นชม
8 มกราคม 2546 10:27 น. - comment id 103775
*^____^*
8 มกราคม 2546 10:45 น. - comment id 103788
ไพเรา สละสลวยจริงๆค่ะ แล้วก็เป็นข้อคิดที่เตือนใจว่าคนที่รักจะเป็นกวีจริงๆต้องคู่ควรอย่างพี่ม้าฯว่าค่ะ
8 มกราคม 2546 17:10 น. - comment id 103848
(o*^___^*o)
8 มกราคม 2546 21:54 น. - comment id 103915
ชอบ ไพเราะจริงๆครับ
9 มกราคม 2546 02:30 น. - comment id 103935
เย้!
10 มกราคม 2546 07:22 น. - comment id 104123
เปนบทกวี.. ที่ไพเราะ..มากๆ..ค่ะ.. มีสัมผัสคำ..ที่เรนชอบ.. เรนขออนุญาต..เก็บในไดอารี่ของเรนนะค่ะ.. เรน..จาพยายาม.. แต่งให้เก่งๆ.. .. อย่างพี่ๆเค้า... ..เรนสัญญาค่ะ.. บทกวี.. และความหมาย.. ที่มีคุณค่า..
11 มกราคม 2546 21:59 น. - comment id 104354
...ไพเราะและมีความหมายลึกซึ้งค่ะ..
1 มีนาคม 2546 18:15 น. - comment id 111435
จะพยายามให้ได้ครึ่งหนึ่งของคุณนะ แจม