คืนเหงาที่หัวใจเข้มแข็ง

โอ้ดวงจันทร์ทอแสงเหลืองอร่าม
           ...เมฆสีครามลอยล่องบนผืนฟ้า
           ...ขาดคนรักรู้ใจข้างกายา
           ...คืนเหว่ว้าคืนเหงาคืนไร้เธอ
                 อยู่ห่างกันห่างไกลเกินไขว่ถึง
           ...แต่ใจรักเฝ้าคำนึงอยู่เสมอ
           ...เพราะผูกพันธ์ความรักมั่นมีแด่เธอ
           ...แม้หลับตาก็พบเจออยู่กลางใจ
                 ถึงโดดเดี่ยวปล่าวปลี่ยวใจไม่เข้มแข็ง
           ...ถึงหมดแรงท้อแท้สักเพียงไหน
           ...ถึงอ่อนล้าล้มลงสักเพียงใด
           ...ลุกขึ้นได้ด้วยมือเธอส่งให้กัน
                  แม้คืนนี้ไร้เธอมาเคียงข้าง
           ...แต่หนึ่งอย่างที่มั่นคงไม่เปลี่ยนผัน
           ...คือหัวใจที่เข้มแข็งยามห่างกัน
           ...มีส่วนผสม...คือความผูกพันธ์...
           ...กับความคิดถึง...และรักมั่นที่เธอส่งมา