เข้าใจในตัวฉันสักหน่อยนะ ตัวฉันน่ะเจ้าน้ำตาบ้าหวั่นไหว รักเราเหงาและเศร้าเพราะห่างไกล จึงเผลอรับความห่วงใยจากใครอีกคน อยากบอกเธอว่าฉัน...ขอโทษนะ ที่ฉันน่ะหลงเพ้อเผลอสับสน ต่อไปนี้ คนดี ฉันจะอดทน ฉันอาจเผลอให้รักเล็กเล็กกับใครบางคน... ...แต่รักเปี่ยมล้นมันเป็นของเธอ
19 ธันวาคม 2545 18:24 น. - comment id 101551
แล้วืทำไงดีล่ะเนี่ยค่ะ มาเป็นกำลังใจให้นะ
20 ธันวาคม 2545 08:26 น. - comment id 101576
^-^
20 ธันวาคม 2545 16:25 น. - comment id 101626
............. เขียนได้ดีจริงๆคะ ..!! อ่านแล้วรู้สึกเศร้าๆนิดๆ แต่ก็เป็นความหมายที่ยอดเยี่ยม ...มีเนื้อหาที่น่าคิด บาดใจจริงๆ !! ----------- ^---^
21 ธันวาคม 2545 03:46 น. - comment id 101684
อืม....ยกโทษให้ดีมั้ยน้อ?...อ๊ะ! อะไรนะ ไม่ไช่หมายถึงป้าหรอ .... จ้าๆๆ ~^_^~ ขอโทษแล้วแล้วกันนั้นคงเหมาะ หากแกะเกาะเจาะจิตคิดไต่ถาม อาจเล่นตัวลองใจให้เกิดความ พยายามเงียบไว้ได้ลุ้นดี อิอิ
21 ธันวาคม 2545 20:05 น. - comment id 101748
เคยเป็นอย่างนี้เหมือนกัน... รักษาความรักที่เราคิดว่าดีที่สุดไว้ดีกว่า เวลาเจ็บจะได้ไม่ต้องเจ็บหลายที อย่าใช้เหตุผลเพียงเพราะเหงา เพื่อจะมีใครอีกคน..เป็นห่วงจากใจจริงเลย...