เจ้าตอไม้เก่าแกร่งแห่งแดนป่า ผ่านเวลากัดกร่อนล่อนเปลือยเปล่า รากก็กุดกิ่งไกวไม่ยืดยาว ถมในด้าวดินพนามาเนิ่นนาน จนชาวนามาเบิกป่ามาหักถาง ตอนั้นขวางทางกางอย่างตระหง่าน เกะกะเกี่ยวผานไถให้รำคาญ จึงจัดการกู้ถอนไปนอนไว้ ตอที่วางตั้งอยู่อย่างสงบ จะเอาดินกลบคลุมสุมไฟใส่ เผาเป็นถ่านเก็บเกื้อเป็นเชื้อไฟ เอาไปใช้ในครัวเตาหุงข้าวปลา จนชาวกรุงมาเที่ยวป่ามาเห็นเข้า จึงชอบเจ้าเอ่ยขอเจ้าตอป่า จะเอาไปจัดจับประดับประดา วางกลางกลุ่มผกาว่างดงาม ไปจัดสวนให้เป็นเช่นธรรมชาติ ขัดสะอาดเคลือบเงาเจ้าอร่าม เด่นในสวนสวยสุขทุกโมงยาม อยู่ในท่ามพรรณขจีที่คัดสรร จากที่จมถมอยู่ไม่รู้ค่า กลับเลิศราคากว่านึกนั้น ใครจะคิดว่าตอซากจากไพรวัลย์ จะคู่ควรสวนสวรรค์แสวงชม มานึกเปรียบเช่นชาวพนาด้อย อยู่ในนามาแต่น้อยคอยคิดข่ม แลไร้ค่าไร้โอกาสพลาดอาคม ซึ่งต้องก้มหน้าต่ำย่ำดินโคลน อาจมีเพชรเม็ดงามตามโอกาส อาจมีช้างเผือกผงาดมาผาดโผน จงเติมเต็มประกายไฟให้ลุกโชน เช่นดั่งโคนตอไม้ในสวนงาม (ม้าก้านกล้วย)
ม้าก้านกล้วย 11 ธ.ค. 2545 09:37 น. - ID 27135 
726
1
0
11 ธันวาคม 2545 10:08 น. - comment id 100237
ตอไม้ไร้ค่าใครว่าหรือ ธรรมชาติคือความงามตามโลกสอน คิดไม่เป็นเห็นไม่งามใจร้าวรอน ค่าคนสอนอยู่ที่ดีใช่ที่ใด คือความงามเรียบง่ายคล้ายฝากคิด ค่าเพียงนิดภูมิใจไม่หวั่นไหว ภูมิปัญญามาจากงามใจภายใน จากพงไพรไทยทั่วถิ่นถวิลงาน. สมถะและติดดินรินรดชื่น ทุกวันคืนตามกระแสหวังสืบสาน ให้คนไทยใช้งามใจต่อตำนาน รักงามงานพิสุทธิ์ใสที่ไทยทำ..ย้ำค่าคน.. ผู้เคียงดิน...ผู้ติดดิน.. ทุกวันนี้..มีแต่คนวิ่งเข้าหาวิถีธรรมชาติเพื่อวาดฝันผลิตงานงามออกมาเป็นหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณท์จนหมุนเงินตราเข้ามาได้ปีละ19000ล้านบาทแล้ว..เพราะซึ้งค่าภูมิปัญญาไทย..น่าภูมิใจมั้ยนะ.. ด้วยรักค่ะ
11 ธันวาคม 2545 10:17 น. - comment id 100239
ตายาวไม่มองไกล้ มองแต่ไกลไปยาวยาว ตาสั้นมองเพียงก้าว มิมองกาลที่นานไกล
11 ธันวาคม 2545 13:50 น. - comment id 100263
ของทุกสิ่งมีคุณค่าในตัวค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
