ซ่อนหมื่นถ้อยล้านคำในความคิด ห้วงคำนึงตรึงจิตปิดเอาไว้ ร้อยบรรจงเป็นวจีเผยความนัย ถึงดวงใจดวงหนึ่งซาบซึ้งทรวง จรดปากกาจารจดบทกลอนรัก มั่นประจักษ์แจ่มเจิดจ้าถึงแดนสรวง ลำนำหวานผ่านใจมิหลอกลวง แม้ผ่านล่วงกาลลับจักยืนยง นิพนธ์พจน์เพียงหวังมุ่งวาดฝัน วาดรำพรรณพร่ำเพอละเมอหลง นฤมิตเสกอักษรอย่างบรรจง ให้หลั่งลงชุ่มชื่นทรวงล้นดวงใจ ต่อเติมคำด้วยห้วงของดวงจิต มอบชีวิตฝากฝั่งนิรันดร์ไว้ ปรารถนาอาวรมิคลาย พร้อมมลายหลอมรวมห้วงกวี
8 ธันวาคม 2545 20:45 น. - comment id 99873
บทนี้ถูกต้องผ่านการรับรองด่านล่างอย่าใส่ใจ มียี่ห้อแปะด้วยนะเนี่ย ขอรับรองด้วยคนนะ ..กิ..กิ..
8 ธันวาคม 2545 21:05 น. - comment id 99875
^J^ ............ *โห้ยยย เพ่อ๊ายซซ์.....เพราะจัง โดนจาย...เจง เจง.......โห้ยยย...
8 ธันวาคม 2545 21:37 น. - comment id 99881
เผอิญลุงไม่เห็นด้วย 2 ประการ 1.คำท้ายวรรคสอง บทแรก กับ บทสุดท้าย ลงด้วยเสียงตรี ซึ่งไม่ไพเราะ (สามัญก็ไม่ควร บางตำราถึงกับให้ใช้แค่ จัตวา หรือ คำตายเสียงเอก เท่านั้นด้วยซ้ำไป) 2.บทสุดท้ายรับสัมผัสที่ส่งมาจากบทก่อนด้วย ไอ แต่พอวรรคสาม และ สี่ ลากเสียงยาวออกเป็น อาย ทำให้สัมผัสเลือนไป
9 ธันวาคม 2545 00:35 น. - comment id 99908
...เห็นด้วยกับลุงเวทย์ไหมครับ...คุณidaho...สำหรับผมจะนำมาผสมผสานในความเป็นตัวของตัวเอง...โดยยอมรับการติติงเป็นส่วนใหญ่ครับ.. ....สวัสดีครับ...
9 ธันวาคม 2545 06:52 น. - comment id 99929
ม่ายเหงจาซ่อนอารัยเลย โด่เอ้ย อิอิ