ใจพ่อล้า.เมื่อลูกจากไปเรียน

พ่อเคยหวังตั้งใจเอาไว้ว่า
วันข้างหน้าลูกรักจักสมหมาย
มีความรู้สู้ฝ่าฟันสุขบั้นปลาย
พ่อไม่เหนื่อยแหนงหน่ายเฝ้าห่วงใย
ค่าเล่าเรียนเครื่องเขียนเพียรจัดหา
อีกเสื้อผ้าอุปกรณ์ซื้อผ่อนให้
เงินค่ารถหมดค่ากินทุ่มหมดใจ
แต่ละปีผ่านไปพ่อชื่นชม
มีการบ้านงานประดิษฐ์คิดช่วยเหลือ
ลูกไม่เบื่อฝึกประจำทำเหมาะสม
สิบสองปีมีชื่อเสียงคนนิยม
พ่อหายทุกข์ระทมสุขวิญญาณ์
สิ่งที่พ่อมั่นหมายก็มาถึง
แสนซาบซึ้งที่สุดปรารถนา
ลูกเข้าเรียนต่อได้สมเจตนา
จนน้ำตาพ่อหลั่งไหลสมใจจินต์
พ่อตั้งใจให้ลูกได้เรียนต่อ
ไม่ย่อท้อเรื่องเงินทองสิ้นทรัพย์สิน
เคยประจำค่ำเช้ามาอยู่กิน
จำจากถิ่นเคยนอนสะท้อนใจ
ไปเถิดลูกได้ร่ำเรียนเพียรศึกษา
ตัวพ่อกล้าข่มจิตฝืนกล้ำกลืนไหว
เมื่อลูกรักจากลาไปแรมไกล
เศร้าหายไปจนลูกรับปริญญา