ไม่อยากมีรอยแผล ที่สารภาพความอ่อนแอ ..ไม่อยากเลย บาดแผลย้ำให้ปวดใจสัมผัสนี้ ผูกมัดตรึงคล้ายด้ายดีที่แน่นหนา ความปวดร้าวประดับช้ำทุกเวลา นำใจพากระโดดมืดจูงหนีไป ความอ่อนแอที่ผ่านมาอยากกำจัด หยาดน้ำตาที่ร่วงรัดยากผลักไส การถูกกระทำอยากให้หายไปไว - ไว อ่อนแอไปเข้มแข็งใส่ ....แล้วเดินทาง ทนพิษใจเข้าได้อยู่ทุกวัน ทีละขั้น ...ทีละก้าว เหนื่อยอ้างว้าง รอยแผลสดคงลึกไม่เว้นวาง แสบครางพลางน้ำตารินหยอดหยดลง สารภาพว่าอ่อนแอเพราะแพ้รัก สลักจิตไร้เรียวแรงไร้พิษสง อยากฉีกแผลแสดงฤทธิ์มั่นอยู่ยง แต่มันคงประทับตรา ...ติดหัวใจ
30 พฤศจิกายน 2545 20:54 น. - comment id 98691
ู^---^ (ประมาณอึ้ง!) ฉีกแผลเลย แล้วเอาน้ำเกลือราดใส่...อิๆ (ปล. นานนะ บทนี้...อิๆ)
30 พฤศจิกายน 2545 21:58 น. - comment id 98702
โอย ..บาดใจจัง ..ขอแบ่งน้ำเกลือบ้างสิ ..
30 พฤศจิกายน 2545 23:12 น. - comment id 98724
เศร้า อ่า ปล. นานจริงๆ แหละพี่11 นานมากกกกกก รอจนกลับมาอีกรอบ เพิ่งจาได้
1 ธันวาคม 2545 00:54 น. - comment id 98747
...สารภาพเลยครับ...พ่ายแพ้อย่างยับเยิน...ยอมรับความจริงได้...ไม่ใช่แพ้ครับ....แต่สู้เขาไม่ได้.....(ต้องหยอดน้ำข้าวต้มมั๊ยเนี่ย...นอกจากน้ำเกลือแล้ว) ...สวัสดีครับ...
1 ธันวาคม 2545 11:26 น. - comment id 98789
อืมมมม เศร้าจังเลยค่ะ
1 ธันวาคม 2545 15:54 น. - comment id 98822
รักติดใจ ใยเอาไม่ออก อยากจะหลอกว่าไม่รัก ใจห้ามไว้ เพราะแพ้รัก แพ้เธอ เพราะหัวใจ ประทับไว้อยู่ที่ใจ ลบไม่เลือน
3 ธันวาคม 2545 15:39 น. - comment id 99149
^*^ ^*^ ^*^....ตามมาปลอบน้องปลาจ้า..^*^ หายอ๊ะยังจ๊ะ... พี่ซื้อยาแดงกะปลาสสะเตอร์มาฝาก เศร้าจังเยยอะ ^*^.....................^____^....................^*^