เธออยู่ตรงนั้น ที่ห่างจากฉันตรงนี้ ต่างคนมีหน้าที่ที่ต้องคำนึง มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องทำในวันหนึ่ง ๆ ฉันรู้ซึ้งและเข้าใจในสิ่งที่เธอทำ น้อยใจก็มีบ้าง เปลี่ยวเหงาอ้างว้างบางหนจนกลืนกล้ำ แต่ปลอบใจตัวเองและเตือนย้ำ ต้องไม่ทำให้เธอว้าวุ่นใจ จะเพียงแต่เฝ้ารอ โดยไม่ร้องขอแม้ว่านานแค่ไหน เธอจะว่างแบ่งให้ฉัน สักเท่าไร จะเต็มใจรับไว้ไม่ดื้อดึง
30 พฤศจิกายน 2545 11:39 น. - comment id 98636
ว่างหรือไม่ขอเพียงใจเรายอมรับ รู้จักปรับหากันฝันไม่หาย เอาแต่ใจไม่นานจะฝันร้าย โลกสลายคล้ายสอนว่า..ถ้ารักใคร เข้าใจเขาไม่เรียกร้องจะครองใจกันไปนานแสนนาน นะหวานใจ..
30 พฤศจิกายน 2545 12:32 น. - comment id 98637
วันว่าช่างสงบ อยากพบวันว่างอย่างเจือฝัน ทิ้งความขุ่นข้องหมองใจกัน ไปพบกันวันว่างอย่างที่เป็นเช่นก่อนมา
30 พฤศจิกายน 2545 16:50 น. - comment id 98655
I just came to read your poem. I was so busy with my study and did not have time to visit Thaipoem as before. I hope that you are doing fine. Take care
30 พฤศจิกายน 2545 18:48 น. - comment id 98667
ง่า อิอิ จาอยู่ต่อปาย
1 ธันวาคม 2545 00:15 น. - comment id 98740
...อย่ารอเลย...หากวันว่างของเขามีแค่ 2 วัน....วันที่แดดออก และ วันที่แดดไม่ออก.... ..สวัสดีครับ...
1 ธันวาคม 2545 14:56 น. - comment id 98814
น่ารัก และเสียสละ จัง.. ~^_^~