ทุกครั้งที่ความเหงาเกาะกินใจ ขอบฟ้าที่สดใสเหม่อมองช่างหมองหม่น ทุกสิ่งผ่านตาเข้ามาปะปน คนอ่อนแอหนึ่งคนก็ร้องไห้ร้าวรอน บ่อยครั้งที่ไขว่คว้าหาความยุติธรรม เหมือนว่ายดำลงไปในความไม่แน่นอน สิ่งดีดี..ที่ให้ใครก็กลับกลายมาบั่นทอน โลกเปรียบดั่งครูที่ช่วยสอนให้รู้ซึ้งถึงใจคน ความเจ็บปวดที่ฉันสัมผัสได้ แต่กับเธอคงไม่เคยได้รับรู้เลยสักหน หมดแล้ว...เรี่ยวแรงจะไขว่คว้าหาใครสักคน กำลังใจสุดท้าย...คงต้องดิ้นรนด้วยตัวเอง ต่อไปนี้...ภาพสะท้อนของกระจกเงา จะไม่หลงเหลือตัวตนเก่าที่เคยหวั่นเกรง จะปลดปล่อยชีวิตให้ได้บรรเลง เพื่อตัวเราเอง รักตัวเราเอง ให้มากกว่าเดิม
26 พฤศจิกายน 2545 23:38 น. - comment id 98041
เย่ๆๆๆ ใช่ๆๆๆค่ะ รักตัวเอง...แต่ไม่หลงตัวเองนะคะ ~^_^~
27 พฤศจิกายน 2545 20:15 น. - comment id 98181
รักใครก็รักนะ แต่เผื่อความรักไว้ให้ตัวเองบ้าง เมื่อถึงคราวผิดหวังอ้างว้าง เราจะยืนหยัดได้บนโลกกว้าง..เพียงลำพัง จะเป็นไรเล่าเมื่อรักคนอื่นจนหมดใจได้ ก็จงเผื่อความรักให้กับตัวเองบ้างในบางครั้ง ถึงแม้ความรักของเธอจะไม่จีรังยังยืน แต่ก็ยังมีคนที่จะยอมฝืนเพื่อความรักอีกมากมาย มีบ้างบางครั้งที่เจ็บปวด มีบ้างบางทีที่รวดร้าว มีบ้างบางอย่างที่ทำร้ายใจเรา แต่ขอเพียงเราอย่าเหยียดหยัดน้ำใจตน ไม่ผิดหรอกหากเธอจะร้องไห้ ไม่ผิดหรอกหากเขาจะเย้ยหยัน เมื่อพร้อมที่จะรักก็จงพร้อมที่จะยอมรับมัน เพราะสิ่งที่ได้สัมผัสไม่ว่าจะสุข หรือทุกข์ มันก็เป็นส่วนประกอบของความรัก นั่นเอง