***ถือกำเนิด เกิดมา ครายังเด็ก ยังคงเล็ก ไม่รู้ความ ตามประสา พญายม ก็มาพราก ดวงวิญญา ของบิดา จากไป แต่ยังเยาว์ มีแต่เพียง มารดา ที่ใกล้ชิด ประโลมจิต อบอุ่นไอ ในยามเหงา ยามอ่อนล้า ท้อถอย คอยบรรเทา ถึงยามเศร้า โอ้มารดา คอยปรานี แล้ววันหนึ่ง เหมือนฟ้าฟาด กลางดวงจิต ทุกชีวิต ต้องจากไป ไม่อาจหนี โอ้มารดา สูญลับ ดับชีวี ทิ้งลูกนี้ เผชิญโลก ตามลำพัง เมื่อเติบใหญ่ ไขว่คว้า หาไออุ่น ที่ละมุน เมตตา ด้วยใจหวัง จะเสาะพบ หญิงซึ่ง ประหนึ่งดัง แทนเมื่อครั้ง มารดา ที่ปรานี..........ฯ
25 พฤศจิกายน 2545 11:47 น. - comment id 97727
นางใดหนอ ที่พะนอ ในดวงจิต ถึงเฝ้าพิศ ติดตรึง คนึงหา สัมผัสรัก คงปักแน่น แฟ้นอุรา จากวิญญาณ์ สู่หทยา มาเคียงครอง
8 มกราคม 2546 13:05 น. - comment id 103802
บทกลอนให้ความหมาย..ความรัก..ความผูกพัน..ความห่วงหาเอื้ออาทร..และความโหยหาในสิ่งที่มุ่งหวัง...ทุกตัวอักษรมี...คุณค่า..เกินบรรยาย.. ขอชื่นชมผลงานและขอให้สมปรารถนา