เป็นเพียงรอยเท้าบนผืนทราย รอคลื่นทะเลมาซัดให้เลือนหายในไม่ช้า เหลือเพียงทรายผืนเก่า--ขาว--สะอาดตา คล้ายไม่มีใครผ่านมาเพื่อผ่านไป เธอมาทิ้งรอยร้าวไว้แสนลึก แต่นั่นเพียงทำให้รู้สึกเริ่มเคื่อนไหว แค่รอยเท้าหนึ่งที่บังเอิญมาเหยียบย่ำบนผืนทราย ฉันเชื่อว่าน้ำทะเลจะมาซัดหายในสักวัน
24 พฤศจิกายน 2545 21:33 น. - comment id 97613
พี่วาแต่งกลอนเพราะจัง
24 พฤศจิกายน 2545 21:41 น. - comment id 97618
ขอบคุณค่ะ ..แต่หนีไปไหนซะล่ะคะ ไว้วันหลังมาคุยกันใหม่นะ
25 พฤศจิกายน 2545 14:50 น. - comment id 97748
เศร้าจังเลยครับ... *..จากใจไคริ..*
1 ธันวาคม 2545 16:02 น. - comment id 98826
ความไพเราะที่แฝงไว้ด้วยความเข้มแข็ง
1 ธันวาคม 2545 21:26 น. - comment id 98857
ขอบคุณอีกครั้ง ค่ะ และ ยินดีที่ได้รู้จัก
2 มกราคม 2547 23:33 น. - comment id 145157
ฉันชอบเดินบนผืนทราย ทิ้งร่องรอยไว้มากมายบนทรายผืนนั้น แต่รอยเท้าและทรายเอ๋ยรู้มั๊ยที่เดินมาในทุกๆวัน ยังประทับใจในความอบอุ่นที่ทรายให้กันเสมอมา รวมทั้งรอยเท้าตัวน้อย นับได้กี่พันร้อยจากปลายฟ้า อาจประมาณค่าไม่ได้ด้วยสายตา แต่เจ้าก็เป็นสิ่งที่ทำให้เรารู้ว่าเราได้มาไกลเพียงใด แม้วันหนึ่งทรายและรอยเท้า ถูกทะเลทำให้เปลี่ยนแปลงเรื่องราวสักแค่ไหน จะจดจำว่าเราเคยผูกพันกันเรื่อยไป อย่างน้อยก็คงแค่สิ้นลมหายใจสุดท้ายที่จะมี
27 มีนาคม 2547 13:29 น. - comment id 145285
อืมส์......ภาพสวยน่ะ.... เป็นภาพ..ที่คนเขียน..ชอบมากที่สุด คนอ่าน..ก็ชอบมากที่สุด อิ ๆ..... ว่าง ๆ....ไปเดิน..ฝากรอยเท้า..บนทะเล ด้วยกัน...เอาไหม...
27 มีนาคม 2547 19:20 น. - comment id 145288
ชวนแล้ว ห้ามลืมนะ... ความฝันของวาเชียวล่ะ ได้ไปทะเลกับตะวัน สองคน .................... โอ้ย...มีความสุข เมื่อไหร่ล่ะ เมื่อไหร่...เมื่อไหร่