ไม่รู้จะไปได้ไกลแค่ไหน บนการเดินทางที่ยังทิ้งหัวใจไว้ที่นี่ หนีไม่เคยพ้นพันธนาการที่ดึงกลับมาทุกที จึงเกลียดความอ่อนแอส่วนนี้ของหัวใจ อยากเข้มแข็งพอจะเลิกร้าง แต่เพราะรักที่หมุนการเดินทางให้กลับมาจนได้ อยากเก็บรักใส่กระเป๋าเดินทางไปอย่างมั่นใจ โดยไม่ต้องเรียกการเดินทางครั้งใหม่ว่า...หนีหัวใจตัวเอง ไม่ใช่เพราะความน้อยใจที่ผู้หญิงพึงมี แต่ที่ฉันอยากไปเสียทีเพราะความดีที่เธอใช้ข่มเหง เธอมีฉันขณะที่ยังรักเขาอยู่นั่นเอง แล้วฉันจะอยู่ที่ไหนในบทเพลง--เราสามคน
27 มีนาคม 2547 13:24 น. - comment id 145284
อยู่ในหัวใจ...... อยู่ในส่วน..ของความรัก.... ไม่ใช่ในส่วน..ของเหตุผล.... ******************************** แวะมาอ่านน่ะ.เห็นงานนี้...ไม่มีคนอ่าน... เผอิญ.. จริง ๆ ... เผอิญที่...ตอบคำตอบนี้ได้... อ้อ...ชื่อบท..น่ะ..พิมพ์ผิด หรือตั้งใจ...ไท่...หรือ ไม่..ถ้าผิดก็แก้ไขซะ...แฟนสั่งมา...อิ ๆ
27 มีนาคม 2547 19:22 น. - comment id 145289
อืม....บทนี้ตงกับชีวิตจริงของวาเลยนะ.... ชื่อบทนี้ที่พิมพ์ผิด จะรีบแก้ครับผม (แฟนสั่งมา)