มามะ ..เด็ก ๆ มานั่งล้อมวง ปู่วฤก(สำนวนเจ้าลิง อัลมิตรา) จะเล่านิทานให้เจ้าฟัง ...... ============================================ ๏ ทาบละลอกหมอกหม่นบนใบไม้ ม่านหมอกไล้โลมถนอมแนบกล่อมขวัญ ใบระบัดจะหยัดกล้าท้าตะวัน ไม่ยอมพรั่นแพ้แดดที่แผดแรง ซากใบไม้ใบก่อนที่กร่อนกรอบ ปลายย่นยอบยักแยกแตกระแหง เคยเขียวสดสลดคล้ำดูก่ำแดง ระเหยแห้งเหือดน้ำชุ่มฉ่ำใบ เมื่อก่อนนั้นวันเก่าเขาเคยแกร่ง เคยต้านแรงตะวันมิหวั่นไหว เคยแผ่ร่มห่มดินแถวถิ่นไพร เป็นแบบให้เห็นอย่างเพื่อย่างตาม ว่าก้าวไปในหล้าใช่กล้ากร้าน ประสบการณ์กักขฬะหรือจะหยาม หากกมลพ้นชั่วก่ายกลั้วลาม ย่อมพาข้ามทุกข์พ้นกลอบาย โลกเป็นไปใบระบัดยังหยัดสู้ ยังคงอยู่เย้ยแรงแสงแดดฉาย ร้อนเท่าร้อนมิกร่อนเผาจนเฉาตาย ยังท้าทายโถมร้อนรอนผจญ ลิ่วละลอกหมอกหม่นบนใบไม้ เหมือนตั้งใจจ้องดูอยากรู้ผล ใบไม้กล้าท้าประทุสุริยน แล้วใจคนเขาจะกล้าท้าโลภฤๅ ๚๛ ====================================
วฤก 24 พ.ย. 2545 00:33 น. - ID 26447 
1127
10
0
24 พฤศจิกายน 2545 07:43 น. - comment id 97471
หน้าส่วนตัว
เรนขยับ..นั่งใกล้..ใจคอยฟัง..
อยากจารั้ง..อาหมอให้เล่าต่อ..
นิทานของอาหมอ..เหมือนจารอครัยมาง้อ..
เรนขอพ้อ..อาหมอ..ม่ายรอเรน..
อิอิอิ.
แบบว่า.. กลอนพาปายนะค่ะ...
24 พฤศจิกายน 2545 08:05 น. - comment id 97475
โลกเปนไปใบระบัดยังหยัดสู้..
เรนอยากรู้..โลกภายนอกบอกหน่อยดิ.. (ค่ะ)..
โลกที่อยู่..มัย..?.. หดหู่..จริงๆนะ..
ก้อเรนจะ..ออกไป...ไกลม่ายด้าย
บางครั้ง..การก้าวเดิน...
แสนจาเพลิน..เมื่อชีวิต..ม่ายคิดรัย..
แต่ มัย ?..จัย.. ไปไกล..ก้อ...
โห้ยยย..ขอแว๊ป..ปายดื่มนมอุ่นก่อนค่ะ..
(เรน..ขอโทษอาหมอ..ก้อเรนรอพี่ๆ..ไม่มีมา
เรนก้อเรยย.. มากวนอาหมอต่อ..
อิอิอิ....
24 พฤศจิกายน 2545 09:16 น. - comment id 97477
อิอิ..บอกแล้วไงว่าเดี๋ยวนี้เป็น new วฤก แล้ว ถ้ามุ่งเอาความก่อน ก็ย่อมได้ความขึ้น เนอะ...หมอ เนอะ
24 พฤศจิกายน 2545 12:59 น. - comment id 97516
ใบไม้ร่วงควงพลิ้วปลิดปลิวผลอย ควะคว้างลอยละลิ่วปลิวไปไหน พายุแรงแกล้งเจ้าไปแสนไกล หลงป่าใจไกลห่างทางเคยชิน ถึงอย่างไรใบบางพร่างพรมพื้น มิอาจฝืนกระแสโลกสุขโศกสิ้น เพียงก่อนไกวไหวพร่างลงห่มดิน ก่อนชีพสิ้นถวิลสร้างทางที่ควร..
24 พฤศจิกายน 2545 15:46 น. - comment id 97548
อ้าว ปู่แล้วเหรอเนี่ย กะว่าจะเรียกอา นะเนี่ย ตกลง ปู่หรืออา ดีหนอ ..?
24 พฤศจิกายน 2545 16:14 น. - comment id 97553
ปรัชญาลึกซึ้งครับเจ้าคุณปู่
24 พฤศจิกายน 2545 21:43 น. - comment id 97620
ว้าว ๆ เด็ก ๆ มานั่งฟังนอทานกันใหญ่ ขอบคุณหนูเรน ... ที่มานั่งฟังตาแป๋วตั้งแต่แรก .. ทำเอาปู่หายเขินเลย อ๊ะ พี่เวทย์ ... แหะ ๆๆ นาน ๆ ทีวฤกจะทำตัวมีสาระทีครับ มะกล้าได้ความมาก ..เดี๋ยวเป็น(คดี)ความ น่ะครับผม พุดพัดชา .... กลอนเพราะจังครับ อัลมิตรา .... แฮ่ม ...ก็เมื่อวานจะเรียกกระพ้มปู่นี่นะ เรียกอา น่ะดีแล้ว ... แล้วเรียกปู่เมฯ ว่า น้องหนูเมรัย แทนครับ Pheem ... อ่า ... ก็ปู่แก่แล้ว ต้องเล่านิทานแบบนี้ ขืนเล่านิทาน xxx เค้าก็หาว่าปู่ ... อะไรนะกลับ ๆ น่ะดิครับ
24 พฤศจิกายน 2545 22:26 น. - comment id 97644
เล่านิทานสองสั่งนั่งฟังปู่ เปรียบดั่งครูผู้ประทานคำกานต์สอน อันมนุษย์หากหลุดจากนิวรณ์ คงพบพรประเสริฐเลิศมงคล เปรียบใบไม้ระยับยังหยัดสู้ ให้โลกรู้อยู่อย่างไรไม่สับสน เกิดจากดินดับสู่ดินสิ้นกังวล ว้างกมลหม่นหมองตรองให้ดี แม้ใบไม้ร่วงใบใช่ไร้ค่า สุริยาฉาดส่องผ่องราศี แม้เกรียมไหม้แต่ใจยังสู้ดี เพราะว่ามีคุณค่าฝากสู่ดิน +++++++++++++++++++++++++++++ รัก และ เคารพ คุณหมอวฤกค่ะ จาก บุษราคัม +++++++++++++++++++++++++++++ นิทานของคุณหมอวฤก มีแง่คิด และ คุณธรรมเสมอนะคะ
24 พฤศจิกายน 2545 22:29 น. - comment id 97645
เล่านิทานสองสั่งนั่งฟังปู่ เปรียบดั่งครูผู้ประทานคำกานต์สอน อันมนุษย์หากหลุดจากนิวรณ์ คงพบพรประเสริฐเลิศมงคล เปรียบใบไม้ระยับยังหยัดสู้ ให้โลกรู้อยู่อย่างไรไม่สับสน เกิดจากดินดับสู่ดินสิ้นกังวล ล้างกมลหม่นหมองตรองให้ดี แม้ใบไม้ร่วงใบใช่ไร้ค่า สุริยาฉาดส่องผ่องราศี แม้เกรียมไหม้แต่ใจยังสู้ดี เพราะว่ามีคุณค่าฝากสู่ดิน +++++++++++++++++++++++++++++ ปล. ขอแก้ไข ข้อความที่พิมพ์ผิดนะคะ จะติดตามอ่านบทประพันธ์ของคุณหมอตลอดไปนะคะ
26 พฤศจิกายน 2545 17:36 น. - comment id 97942
ขอนั่งล้อมวง ฟังด้วยอีกคนนะครับ.....
17 ธันวาคม 2545 23:54 น. - comment id 101302
ได้เป็นปู่คนแล้วเหรอคะ...วฤก...อิอิ..ยินดีด้วยค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
