สิ่งที่มองไม่เห็น......แต่มองเห็น นั่นคือความชาเย็น...บนใบหน้า เธอปกปิดมันไม่ได้ด้วยสายตา ฉันจึงได้รู้ว่าเธอเป็นไง ความชาเย็นเป็นนามธรรม แต่สีหน้าที่เธอทำกลับเห็นได้ เหมือนมีน้ำแข็งเกาะที่ใจ จึงไม่รู้สึกอะไรที่รักกัน ชาเย็นไม่ใช่....ชาใส่นม มันไม่น่านิยมเหมือนอย่างนั้น รสชาติก็ประหลาดขยาดมัน จะให้ชิมตัวฉันก็ขอลา อย่าได้ทำเป็นชาเย็นหรือเข็ญใจ ถ่ายไม่ออกบอกได้นะเธอจ๋า อย่าปล่อยให้อารมณ์ข่มหน้าตา โปรดจงจำไว้ว่า.....อย่าชาเย็น