เป็นบทความนะคะ เอามาจากหนังสือเล่มหนึ่ง ........................................................... ตกลงเราเป็นแฟนกับเขาเพราะชอบเขา หรือว่าเพราไม่มีใคร หลายคนค้นพบว่า คู่ของตัวเองจริงๆ แล้ว มีอะไรหลายอย่างที่เข้ากันไม่ได้เลยเพียงแต่กลัวความเหงา อยู่โดดเดี่ยวเดียวดายจนผ่านไปหลายสิบฝนแล้วก็ยังไม่มีแฟนเป็นคนซักที (ชอบทำฟอร์มว่ามีแฟนรออยู่ที่บ้าน เป็นสุนัขบ้างเป็นหนังสือเล่มโปรดบ้าง เป็นหนังซักเรื่องบ้าง) คุณสมบัติที่วางไว้ต้องเป้นชายประมาณนี้นะ ต้องเป็นคนอย่างนั้น ต้องเป็นคนอย่างนี้ เริ่มลดลงตามอายุที่เพิ่มขึ้น จนมารู้ตัวอีกที ก็มีแฟนโผล่ขึ้นมากับเขาแล้วเธอก็ยังสงสัยตัวเองเหลือเกินว่า ชายคนนี้เธอรักเขาหรือเปล่า เพราะเขาไม่ได้มีคุณสมบัติตรงตามที่เธอต้องการเลย เพียงแค่เขาเป็นผู้ชายเท่านั้น เธอรักเขาเพราะเธอไม่มีใครหรือเปล่า เธอเริ่มวิตกกังวลว่า ถ้าเกิดมีใครซักคน เข้ามาในช่วงจังหวะเดียวกันให้เธอเลือกเธอจะเลือกทิ้งแฟนคนนี้ของเธอหรือ? บางคนยังให้คำตอบกับความรักไม่ได้ ลองตั้งนิยามความรักในแบบฉบับของตัวเองดู และเอาเขาคนนั้นใส่ลงไป ดูสิว่าจะคนเขาเข้าเป็นเนื้อเดียวกับความรักที่เราปรุงขึ้นมาได้หรือไม่ ก็มีเหมือนกันที่หลายคนค้นพบว่าคู่ของตัวเองจริง ๆ แล้ว มีอะไรหลายอย่างที่เข้ากันไม่ได้เลย เพียงแต่กลัวความเหงา กลัวที่จะต้องอยู่คนเดียว อย่างน้อยมีใครซักคนยังดีกว่าไม่มีเลย แต่ถามว่ามองภาพออกไหมว่า อนาคตจะมีเขาอยู่ด้วย กลับบอกว่า ไม่ได้คิดถึงหน้าเขาเลย ในบางครั้งความรักก็ต้องอาศัยวันเวลาเพาะบ่มไปเรื่อยๆ บางคนอาจไม่ได้รักกันในตอนแรก แต่เมื่อได้ใช้เวลาในแต่ละวันร่วมกัน ความผูกพันก็ก่อตัวขึ้นมาเงียบ ๆ บางรายถึงกับบอกว่า ตอนแรกไม่ได้รักหรอก เผลอแป๊บเดียวก็ขาดเขาไปไม่ได้ซะแล้ว เพราะฉะนั้น เมื่อเธอตัดสินใจไปคบกับใคร ไม่ต้องสงสัยหรอกว่า เธอชอบเขาที่เป็นตัวเขา หรือเพราะเธอไม่มีใคร เธอลองพิจารณาตัวเองไปเรื่อยๆ หากเธอเป็นฝ่ายรับอยู่ฝ่ายเดียว คือเป็นฝ่ายถูกห่วง เป็นฝ่ายถูกหึง เป็นฝ่ายถูกคิดถึง เป้นฝ่ายถูกโทรนัด เอาเป็นว่าเป็นฝ่ายตอบสนอง โดยที่ไม่ได้ริเริ่มใด ๆ ก่อนเลย ไม่เคยห่วงเขา ไม่เคยคิดถึง ไม่เคยรู้สึกว่าอยากเจอ ไม่เคยโทรหาเขาก่อน ไม่เคยหึงเขาเลย และยิ่งนานวันไปก็ไม่ได้ทำให้เธอปฏิบัติต่อเขาอย่าคนพิเศษเพิ่มขึ้นเลย เพียแค่ต้องการตัวเขาในเวลาที่เธอต้องการหรือเวลาเบื่อ ๆ เท่านั้น เธออยากจะโรแมนติก ในวันที่เธออยาก โดยไม่ได้สนว่าเขาจะต้องการอะไร สนแต่ความต้องการของตัวเอง บอกได้เลยว่า เธอยังไม่รู้จักความรักหรอก เมื่อไหร่ที่เธออยากให้มากกว่ารับหรือเธอคิดถึงเขาได้แม้กระทั่งนั่งอยู่ท่ามกลางคนมากมาย หรือไปไหนกับใครแต่ใจไปอยู่กับเขา อยู่ท่ามกลางเสียงอึกทึกสนุกสนาน แต่ตัวตนไปแอบนั่งเหงาคิดถึงเขาอยู่ในใจ นั่นล่ะเธอถึงเลิกสงสัยตัวเองได้ซักที ........................................................ อยากจะให้ใครบางคนอ่าน เผื่อว่าจะได้มั่นใจในความรักของเราให้มากขึ้น...
20 พฤศจิกายน 2545 11:07 น. - comment id 96626
^*^ ^*^ ^*^............อืม..น่าคิดจัง...........^*^ แต่เค้ายอมอยู่คนเดียวนะ ถ้าไม่มีใครอันเป็นที่รักจริงๆ อ่อนไหว.แต่เราไม่อ่อนแอนี่นา ^*^....................^___^..................^*^
20 พฤศจิกายน 2545 15:46 น. - comment id 96666
ยาวใบ้ยาวง่าว
21 พฤศจิกายน 2545 01:01 น. - comment id 96801
ช่ายยยย...ช่ายอ่อนไหวแต่ไม่อ่อนแอเนาะ...แนทตี้....ฮือออออออ...อ้าว!...อิๆๆๆ