ฤาจะรอเรไรร้องจนก้องกรุงฯ

ลมหนาว..ดาวเดือน...เถื่อนไพร

สิ่งแวดล้อม ค้อมค้ำ นำชีวิต
พืชผลิต วิศิษฏ์สรรค์ ธัญญาหาร
มวลมนุษย์ ฉุดแย่ง แสดงสันดาน
จนร้าวราน  ร้อนระอุ  ทุรแดน
จตุบท ทศบาท ประหลาดเพศ
ต้องพลัดพราย  ย้ายประเทศ ทุเรศแสน
ธารอุดม เคยสมบูรณ์ ก็สูญแคลน
นี่คือแดน  แสนโศก  หรือโลกกัน
สูญสิ้นแล้ว   มวลคณา  พฤกษาชาติ
พวกอุบาทว์  ไม่ยื้อยุด  หยุดสร้างสรรค์
กลับทำลาย สลายไป ไม่เว้นวัน
เหมือนเร่งพันธุ์ มวลมนุษย์  ให้หยุดไป
เรากำเนิด เพื่อเกิดก่อ ใช่รอดับ
สิ่งแวดล้อม  ใช่กลับเคียง เพียงชีพขัย
ร่วมรักษ์ร้อย ดวงมาน ผสานน้ำใจ
สร้างโลกใหม่  ไร้มลทิน  ถิ่นทองทา   ๚ ๛				
comments powered by Disqus
  • rain..

    18 พฤศจิกายน 2545 21:48 น. - comment id 96342

       ไพเราะมากค่ะ..  สื่อความหมาย..ด้ายดี..
           คำสัมผัส..  เรนว่า. เก่งมากนะค่ะ..
  • พุดพัดชา

    19 พฤศจิกายน 2545 12:57 น. - comment id 96474

    สวยมากนามปากกานี้กับชื่องานงาม 
    เพียงข้อความต้องให้ครูเวทย์มาวิจารณ์ดีกว่าไหม
    เป็นกำลังใจ
    
  • ตุ๊กตาคะ

    29 พฤศจิกายน 2545 16:08 น. - comment id 98533

    เพราะดีอะ ชอบนะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน