สับสน อ่อนล้า อ่อนแรง อ่อนไหว ผิดหวัง อ่อนแอ พ่ายแพ้ เสียใจ ก็เหมือนเดิมทุกที ไม่ว่าฉันจะทุ่มเทเท่าไร ไม่เห็น จะเป็น เหมือนใจ ตอกย้ำ กดดัน บีบคั้น หวั่นไหว ก็อยากจะทำอะไรให้ดี ไม่เหมือนที่เธอหวั่นไหว รอยยิ้ม ปลอบโยน จับมือ กอดฉัน เหล่านี้คือกำลังใจ ที่ให้กันไม่หวั่นไม่ไหว เพียงแค่เธอเข้าใจ เพียงแค่เธอมั่นใจฉัน
13 พฤศจิกายน 2545 07:26 น. - comment id 95333
เรน..เปนกำลังจัย..ให้คุณค่ะ..
13 พฤศจิกายน 2545 09:34 น. - comment id 95356
เป็นกำลังใจให้อีกคน กลอนแปลกดี ได้อารมณ์อีกแบบ
13 พฤศจิกายน 2545 10:27 น. - comment id 95368
แล้วมาหามาบอกว่าซึ้งนัก แล้วมารักมาชมอย่าขมขื่น แล้วมาบอกตอกย้ำว่าชมชื่น แล้วมายืนมายันตามสัญญา แล้วมาแล้วไปแล้วไหวหวั่น แล้วกี่วันแล้วกี่คืนฝืนห่วงหา แล้วกี่รักกี่รอกี่เหว่ว้า แล้วที่ว่าพี่ใจแข็งพี่แกล้งทำ..ย้ำโดนใจแม้ไม่จริง
13 พฤศจิกายน 2545 16:10 น. - comment id 95407
ชีวิตมีขึ้นมีลง มีสุข มีทุกข์ มีสมหวัง และแพ้พ่าย เกิดมาไม่มีใครตลอดเวลาจะสุขสบาย ทุกคนต่างคว้าไขว่กำลังใจมาแนบตัว และฉันก็เป็นอีกคนหนึ่งในหลายล้าน ที่ปรารถนาจะได้พบพานกำลังใจจากใครสักคน แต่วันนี้ถ้อยคำที่เธอบอกมามันทำให้หมองหม่น และในที่สุดฉันก็รู้ว่าฉันเองไม่มีค่าอะไร กำลังใจจากฉันมันคงน้อยเกินไป ให้เท่าไรมันคงไม่เพียงพอ เกลียดกันมากใช่ไหมถึงทำร้ายกันอย่างนี้ รู้ไหมฉันไม่เคยปล่อยวางหัวใจสักนาที จะนานแค่ไหนก็ยังมีเธออยู่ในใจ แต่อยู่ ๆ เธอมาบอกลาโดยที่ฉันไม่รู้ว่าทำผิดอะไร และทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะเอื้อนเอ่ยคำใดให้เธอมั่นใจ...ว่าฉันเองก็รอ...
13 พฤศจิกายน 2545 16:10 น. - comment id 95408
ชีวิตมีขึ้นมีลง มีสุข มีทุกข์ มีสมหวัง และแพ้พ่าย เกิดมาไม่มีใครตลอดเวลาจะสุขสบาย ทุกคนต่างคว้าไขว่กำลังใจมาแนบตัว และฉันก็เป็นอีกคนหนึ่งในหลายล้าน ที่ปรารถนาจะได้พบพานกำลังใจจากใครสักคน แต่วันนี้ถ้อยคำที่เธอบอกมามันทำให้หมองหม่น และในที่สุดฉันก็รู้ว่าฉันเองไม่มีค่าอะไร กำลังใจจากฉันมันคงน้อยเกินไป ให้เท่าไรมันคงไม่เพียงพอ เกลียดกันมากใช่ไหมถึงทำร้ายกันอย่างนี้ รู้ไหมฉันไม่เคยปล่อยวางหัวใจสักนาที จะนานแค่ไหนก็ยังมีเธออยู่ในใจ แต่อยู่ ๆ เธอมาบอกลาโดยที่ฉันไม่รู้ว่าทำผิดอะไร และทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะเอื้อนเอ่ยคำใดให้เธอมั่นใจ...ว่าฉันเองก็รอ...