จักตอบถ้อยร้อยเรียงเผดียงบท ทั้งร่ายรจน์พจนาคราโศกศัลย์ เหตุใดฤารักมาพรากจากชีวัน คนรักกันใยพลันมาผันแปร หากเคยเคียงเรียงชิดพิสวาท มาคลายคลาดดั่งมีดบาดใจเป็นแผล ถูกกระชากเจ็บร้าวหนาวดวงแด คงมิใช่รักแท้อย่าอาวรณ์ เมื่อเวลาพาให้พบประสบรัก แล้วก็หักพรากใจจากสายสมร ควรแล้วหรือที่คิดอาลัยอาวรณ์ ด้วยเพราะย้อนกลับคืนฝืนไม่มี ... ปล่อยให้ผ่านกาลปลอบชอบด้วยจิต กลับย้อนคิดพิจารณาให้ถ้วนถี่ เจ็บตอนนั้นดีกว่าร้าวเฉาฤดี ลุกขึ้นเถิดคนดีอย่าเศร้าใจ ..
อัลมิตรา 11 พ.ย. 2545 22:17 น. - ID 25899 
724
2
0
11 พฤศจิกายน 2545 22:21 น. - comment id 95111
เพราะครับ...
11 พฤศจิกายน 2545 22:32 น. - comment id 95115
ปลอบด้วยคนจิ อิอิ
12 พฤศจิกายน 2545 04:28 น. - comment id 95148
อันความรักหนักหนาแสนสาหัส สุดจะปัดเป่าถอนตัดรอนทิ้ง หากมุ่งมันรักใครด้วยใจจริง ไม่อาจวิ่งหนีรักได้สักคน.
12 พฤศจิกายน 2545 08:04 น. - comment id 95161
ขอบคุณค่ะ คุณต่อง .. ขอบคุณนะ เจ้าลม คุณพรระวี .. ด้วยว่ารักเป็นพิษฤาคิดถือ ใยจะยื้อให้เจ็บไปกว่านั้น เธอพลัดพรากห่างหายไปนานวัน ควรหรือนั่นที่จะฝันแต่ผู้เดียว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
