ค่าความภักดิ์ พังภิณฑ์ สิ้นสุดแล้ว ไม่เหลือแวว อาลัย ไว้ให้เห็น จากริ้วรอย ใบหบ้า ที่ชาเย็น ประหนึ่งเป็น คมมีด คอยกรีดทรวง เขาเยาะเย้ย หยามเหยียด อย่างเดียจฉันท์ กับรอยยิ้ม แย้มหยัน อันใหญ่หลวง จึงรู้ตัว ว่าเรา ถูกเขาลวง แต่ก็ล่วง เกินไป สายเกินการณ์ หลงมอบใจ ของเรา ให้เขาสิ้น เพราะเพลินยิน แต่คำ ที่พร่ำหวาน นึกไม่ถึง ทิพย์รส พจมาน จะเผาผลาญ หัวใจ ให้ระทม เมื่อเพลิงรัก โหมไหม้ ใจชอกช้ำ ทนระกำ กล้ำกลืน อย่างขื่นขม อยากรักษา แผลใจ คลายระบม ทุกข์กลับถม ทับซ้อน แทบรอนราน จึงได้แต่ หลีกทาง อย่างผู้แพ้ สุดจะแก้ จิตใจ ให้อาจหาญ ความเพลี่ยงพล้ำ ทำให้ท้อ ต่อเหตุการณ์ ที่กำลัง ทรมาณ ผลาญอุรา ค่าความภักดิ์ พังภิณฑ์ สิ้นสุดแล้ว ไม่เหลือแวว อาลัย ให้ห่วงหา รางวัลปลอบ ความช้ำ คือน้ำตา แต่เป็นค่า ตอบแทน ที่แสนตรม
กวี ซีม่า 8 พ.ย. 2545 13:17 น. - ID 25743 
974
2
0
8 พฤศจิกายน 2545 16:50 น. - comment id 94432
เพราะครับ..
9 พฤศจิกายน 2545 00:12 น. - comment id 94492
:) ค่าตอบแทน ..รางวัลปลอบใจ ..
9 พฤศจิกายน 2545 20:27 น. - comment id 94610
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^...เพราะแบบสะเทือนใจจังเลย..^*^
ขอเก็บเป็นกลอนที่ชอบนะคะ
^*^.................^___^....................^*^
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
