จุดหมายต่างกัน

นิติ

ผัดผ่อน ผ่อนผัน
พลัดวันประกันพรุ่ง
ยุงเหยิงพะรังพะรุง
พยุพยุงเพียงพลัดวัน
พลัดเปลี่ยนเวียนหลบ
เกลื่อนกลบเบือนผัน
หลีกหลบ หลบหลีกกัน
จับมันไม่ได้ไล่ไม่ทัน
ค่านิยมที่บ่มอยู่
ต่างอุ้มชูเอื้อก่อนั่น
พรุ่งนี้ มะรืนนี้  ผ่อนผัน
เป็นสัมพันธ์ สืบทอดยาวนาน
รู้ ไม่รู้ กูขอพลัด
ถนัด ไม่ถนัด กูจับสาน
เป็น ไม่เป็น ไม่ใช่การณ์
ถ้าไม่ได้กูค้านลูกเดียว
งานใดใดกูใคร่อาสา
หยิบถือมาได้ด้วยฟันเขี้ยว
ทำได้ ไม่ได้ มันไม่เกี่ยว
คิดอย่างเดียวคือเงินอันยิ่งใหญ่
คนจน. ช่างหัวปะไร ไม่ใช่ฉัน
น้องแม่มัน ใช่ญาติฉันเสียเมื่อไร
พี่น้องกู ลูกกู อยู่อย่างไท
ช่างหัวปะไร อ้ายพวกคนจน
เชิญ..ท้วงเช้า ประท้วงบ่าย กูไม่รีบ
ปากกูจีบพรรคพวกอยู่หมัดมนต์
เงินกูมี อำนาจกูมี ไม่มีใครไม่สน
ใครขัดชน กูจะบีบจนตายตรอก
พลัดไปก่อนงานราษฎร์ ชาติหน้า
กูมาหาผลกำไร ที่ให้ดอก
เงินกู้หรอกกูได้ตามระลอก
ฝรั่งบอก ยู เชื่อ ไอ ไม่อดตาย
ได้เป็นกอบเป็นกำกูจะหนี
หลีกไปที่ต่างประเทศ ประเทศพังทลาย
อยู่อย่างเทพ สบาย สบาย
นั่นจุดหมาย นักการเมือง