**..น้ำตา ข้าเอ๋ย เคยรินหลั่ง คับคั่ง แค้นใจ ในวันก่อน ฝันร้าย ตามติด แต่ริดรอน ลมหายใจ ระรวยอ่อน ทุกค่อนคืน **..เคยอดกลั้น น้ำตา เจ้าอย่าไหล ปร่าปวดใจ เจ็บล้น แต่ทนฝืน ไยน้ำตา คนช้ำ แสนกล้ำกลืน มาหลั่งนอง เต็มพื้น สะอื้นครวญ **.. ใบไม้ลิ่ว ปลิวลม พรมน้ำฟ้า ครั้งผ่านมา ผิดไฉน จงใคร่หวน ที่พลาดพลั้ง จดจำ นำประมวล ทบทวน ก่อนก้าวย่าง ทางเส้นใหม่ **..น้ำตา ข้าเอ๋ย อย่ารินหลั่ง แม้นคับคั่ง โกรธเคือง ถึงเรื่องไหน จะฮึดสู้ อุปสรรค หนักเพียงใด เพราะเส้นชัย รอข้า คว้าไปครอง คนพ่ายแพ้..เราไม่เคยเหยียบซ้ำ
1 พฤศจิกายน 2545 21:17 น. - comment id 92994
:)
1 พฤศจิกายน 2545 21:33 น. - comment id 92996
มาเอาใจช่วยด้วยคนครับ
1 พฤศจิกายน 2545 23:24 น. - comment id 93031
ครับ สู้นะ เป็นกำลังใจให้ครับ ยังนี้ซิแน่จริง เอ็ม 150
2 พฤศจิกายน 2545 15:31 น. - comment id 93136
ชื่นชมครับ
3 พฤศจิกายน 2545 10:46 น. - comment id 93260
ท้ายบทที่สาม น่าจะเปลี่ยน ทางเส้นใหม่ เป็น เส้นทางไกล เพราะคำท้ายบทควรใช้เสียงสามัญ หรือ เสียงตรีไม่มีรูป มิฉะนั้นเวลาอ่านจะสะดุด
4 พฤศจิกายน 2545 20:42 น. - comment id 93615
ขอขอบคุณมากครับ
7 พฤศจิกายน 2545 07:08 น. - comment id 94052
ไพเราะมากครับ
8 พฤศจิกายน 2545 11:11 น. - comment id 94341
เพราะดีครับขอให้เขียนไปเรื่อย ๆ นะ