กลับไปทบทวนอยู่ทั้งคืน กับคำพูดที่เธอหยิบยื่นให้กันในวันนี้ ขอโทษ...ที่เกือบทำลายความรู้สึกดีดี เพราะก่อนหน้านี้...เราอาจไม่รู้ ความต้องการที่แท้จริงของหัวใจ เธอช่างแสนดี จนบางทีก็นึกหวั่นไหว แต่เมื่อเธอกล้าพิสูจน์ความจริงในหัวใจ ฉันก็พร้อมจะตอบแทนทุกความห่วงใยให้เธอ เข้าใจในความรู้สึก ว่าในส่วนลึกเธอยังห่วงใยฉันเสมอ อยากดีกว่านี้...ให้ควรค่ากับใจของเธอ จะไม่ทำตัวเผอเรอให้เธอต้องเสียใจ สิ่งที่ฉันไม่เคยบอกเธอ คือความรู้สึกดีดีที่เพิ่มขึ้นเสมอไม่ลดน้อยไปไหน เธอจะอยู่ใกล้ใจฉันที่สุดแม้ความจริงจะห่างไกล คือเธอ..รู้ไหมที่สำคัญและมีความหมายกับฉันเรื่อยมา ฉันกลับมาแล้วนะคนดี กลับมาเพื่อเธอคนนี้ ณ ปลายฟ้า กลับมาเพื่อผูกพัน เป็นกำลังใจในวันวุ่นว้า กลับมาเพื่อฝากใจ..มากด้วยความศรัทธา...ไว้ที่เธอ
30 ตุลาคม 2545 19:52 น. - comment id 92606
มาต้อนรับ...อิอิ แต่ไม่รู้ ว่าแอปเปิ้ลกลับมาหาใคร...ไม่รู้ล่ะมาคนแรกแล้วนี่นา ปล.อ่านกลอนแบบนี้แล้วก็หายคิดถึงเลยเนอะ
30 ตุลาคม 2545 19:59 น. - comment id 92607
จ๊ะ..ฉันได้รับรู้แล้วนะ.. ต่อไปก็คงจะดีขึ้นเรื่อย-เรื่อย จากที่ใช้ชีวิตอย่างเรื่อยเปื่อย ต่อแต่นี้ไปจะมีเธอ... ไม่ขอบใจเธอจะได้ไหม เพราะว่าถึงอย่างไรเธอก็รู้ได้ จริงอยู่..ถึงแม้จะห่างไกล แต่ความจริงใจไม่ขาดตอน.. ฉันไม่รู้นะว่าฉันคิดอะไร แต่ที่หัวใจรู้สึก..คือคำว่าแคร์ แคร์ทุกความรู้สึกของเธอ ถึงแม้ในจะถ่ายทอด..ออกมาเป็นบทความ แค่ได้เห็นตัวอักษร.. ที่เธอร้อยแต่งเป็นกลอนมาให้ แค่นี้ที่ได้รับก็รู้สึกดีใจ.. และรู้ว่าต่อไปจะ..มีเพียงเรา อยากให้เธอเชื่อใจฉัน เพราะเธอคือคนสำคัญในตอนนี้ เมื่อก่อนอาจมีคนอื่นที่ดี-ดี แต่นะบัดนี้..ฉันมีเพียงเธอ ไม่ขอถามว่าก่อนนั้นเธอมีใคร แต่รู้ว่าเธอเองก็คงไม่ได้มีแค่ฉัน อาจเพราะก่อนนั้นเรายังไม่พบกัน แต่กับวันนี้..มันไม่เหมือนเคย ก่อนได้พบเธอ.. ฉันต้องเจอแต่ความเหงา ฉันต้องอยู่คนเดียวในความเศร้า ชีวิตเสมือนไร้เงาไร้ตัวตน มาวันนี้มีเธอเป็นกำลังใจ ก็อยากขอให้เป็นอย่างนี้ไปเรื่อย-เรื่อย หากเธอคิดว่าตัวเธอเองรู้สึกเหนื่อย ก็จงหยุดพักข้าง-ข้างใจฉันก็แล้วกัน ปล...ทุกสิ่งที่ฉันได้รับ..ฉันรับรู้ได้ด้วยหัวใจ คิดถึงนะ
30 ตุลาคม 2545 21:38 น. - comment id 92638
อบอุ่นดีจ้ะ
31 ตุลาคม 2545 10:58 น. - comment id 92737
และคงรู้สึกอีกครั้งว่าพบกัน และเหมือนฉันได้จับมือของเธอ อยู่ไกลเพียงไหน ว้าเหว่สักเท่าไหร่ ขอบฟ้าจะพาให้เราพบกัน