เคยมีหลายคนสงสัย ทำไมเขียนแต่กลอนเหงาเคล้าน้ำตา มีแต่ห่วงใยและห่วงหา มีเพียงสายลมที่พัดพา...ให้ความคิดถึงลอยไป คงเป็นเพราะใจที่เบาบาง และอ้างว้างอยู่ในมุมที่ไม่สดใส อยู่ในอ้อมกอดของความเศร้าเกินกว่าใคร แสงแห่งรักคงสาดส่องไม่ถึงใจ ความมืดจึงนำพาไป ถูกละไว้ในห้วงกาลเวลาที่เฝ้ารอ
30 ตุลาคม 2545 14:40 น. - comment id 92535
เขียนกลอนเศร้า ก็เพราะใจเหงา ...........เปงกำลังใจให้นะ......... =^__^=
30 ตุลาคม 2545 17:46 น. - comment id 92567
เวลามีความสุข จะไม่ค่อยเห็นคุณค่าของความรักไง แต่พอความรักจากไกล จึงได้เหลียวหา.... นี่แหละเป็นที่มาของกลอนเหงา ปนความเศร้า... T_T