ความในใจ
สาวบ้านนา
ฉันเขียนเรื่องนี้นาทีนี้ บนบ้านต้นไม้
ในราตรีที่ดาวยังพรายแสงพราวพริบตาล้อเลียน
จันทร์เสี้ยวแขวนฟ้า ขับราตรีให้เหว่ว้า ดูราวเฝ้าแอบดูใครสักคน
ไม่นานดอกหนา ทิวาก็จะหมุนมาพาให้จันทราหยาดหวานลบหมองหม่นในคืนเพ็ญเด่นดวง ราวส้มสุกสีทอง
จำปีหวานเศร้าเคล้าอวลมากับสายลมหอมรำไร
แสงเทียนในตะเกียง วะวิบไหววะวับแวม แกล้มล้อมวลดาราราย
กับดอกไม้ไทยราวไพรกว้างรายรอบบ้าน
ฉันเอนอิงพิงไหล่กับหมอนขวานราวสาวโบราณย้อนยุค
หลับตานิ่งทิ้งใจดื่มด่ำ กับงามง่ายใกล้ตัว
เอื้อมมือเด็ดจำปี มาแซมผม ดอมดมพรมจูบละเมียดละไม
หวานไปถึงใจดวงละมุนละม่อม
ฝากดาวพราย ฝากสายลม พร่างพรมจูบให้ไออุ่นกับคนดีที่แสนรักทุกคน
ในด้วยดวงใจ ไม่ว่าไกลใกล้
ด้วยจิตวิญญาณแห่งความโอบเอื้อไออุ่นให้โลกนี้หมุนไปด้วยอ้อมกอดแห่งรักนี้ที่มิมีวันรู้จบ