ความรักเหมือน...ส้มตำปู

burst

โป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊ก
ใช่เป็นเสียงเคาะกะโหลกนะพี่จ๋า
แค่ได้ยินและดมกลิ่นที่ลอยมา
ก็รู้เลยล่ะว่า...ส้มตำปู
ต่อไปนี้..จะเล่าถึง..อาหารอร่อย
คือส้มตำกินบ่อยๆใช่เลิศหรู
น้ำตาลนิดมานาวหน่อยซอยถั่วพลู
กระหน่ำพริกขี้หนูถึงรสไทย
ให้เผ็ดแซ่บจี๊ดจ๊าด.....ปากตลาดยังยอมแพ้
ลิ้นใครที่ว่าแน่ยังต้องแย่เชื่อไหม
ใส่ปูตัวโตร้องโอ้โหถึงใจ
ตำเข้าเนื้อเมื่อไหร่เป็นได้เห็นดี
นั่นแหละรสความรักที่ฉันรู้
รักเหมือนส้มตำปูรสอย่างนี้
ถึงพริก  ถึงมะนาว  มีกลิ่นคาวกำลังดี
น้ำตาไหลทุกทีแต่ก็ยังติดใจ
ความรักมันเผ็ดมันร้อนปากบาน
แต่ยังรักกันทุกวันเชื่อไหม
ความรักแฝงพิษแรงฤทธิ์เพียงใด
ก็ยังสมัครใจมารักทุกครา
ยิ่งกินยิ่งล้า...น้ำตานอง
สองมือประคองป้องปากซู่ซ่า
เลิกกินไม่ได้...เหมือนมีมนตรา
เสน่ห์สากแม่ค้าตำได้เผ็ดจริง
ความรักมันเจ็บจี๊ดๆจ๊าดๆ
แต่ก็ไม่อาจตัดใจโยนทิ้ง
ส้มตำรสเด็ดแม้เผ็ดจริงๆ
โดนใจอย่างยิ่งไม่อาจลืมมัน
ความรักจึงเหมือน...ส้มตำปูเค็ม
ถึงเผ็ดก็เปรมถึงเครื่องในฉัน
สมรักสมรสกินหมดทุกวัน
ความรักของฉัน.....คือส้มตำปู