เงียบงัน.. จากที่เธอหายไปวันนั้น ฉันจมอยู่กับความเงียบเหงา ดอกไม้เหี่ยวแห้ง จากวันที่ลมแล้งพัดมาแผ่วเบา ค่อนปีจนเริ่ม แรกลมหนาว ฉันยังจมอยู่กับความว่างเปล่า กับคราบน้ำตา หยาดฝนที่ปรายโปรย ไม่อาจฟื้นดอกไม้โรย จากเหว่ว้า ใครคนนั้น ไม่นำพา เหงาจนเจียนบ้า คิดถึงจนเจียนตาย ลมหนาว พัดรอยความร้าว พริ้วมาเป็นสาย ค่ำคืนที่เงียบงัน ความฝันที่เดียวดาย ความเหงามาทักทาย.. เหมือนดั่งทุกทุกวัน
judas 24 ต.ค. 2545 14:32 น. - ID 24953 
924
1
0
25 ตุลาคม 2545 07:36 น. - comment id 90983
เขียนได้ดีจังเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกได้ถึงความเหงาในบทกลอน สู้เขานะคะ =)
26 ตุลาคม 2545 15:48 น. - comment id 91355
: ) มายิ้มให้กำลังใจ >>> เหนื่อยใจอยู่เหมือนกัน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
