ทุกขณะคืนวันอันมืดมน ทิ้งขว้างมิสืบค้นหาคุณค่า เคลื่อนวนคล้ายวงเข็มนาฬิกา คอยสักครามีคนชี้หนทาง อาบไอแด , เหม่อมองละอองฟ้า เพราะรู้ว่าช่วงวัยยังไกลห่าง วันนี้ที่มาเยือนจึงเลือนราง ปล่อยวันอันว่างเปล่าให้ผ่านไป ล่วงเวลามากมายได้ผ่านพ้น จนพลาดการเริ่มต้นหนทางใหม่ คล้ายมิอาจคว้าดวงตะวันไกล ลอย-ลับในครรลองของเวลา คือวิถีวันเวลาอันสามัญ หากลมหายใจสั้นเกินสรรหา ช่วงวัยได้ทบซ้อนมิย้อนมา อ่อนล้าชราโรยโดยลำพัง เดือนปีเคลื่อนไปไม่สิ้นสุด จุดหมายมืดมนจดหมดหวัง ลงเอยอย่างไร้ค่าละล้าละลัง หรือมุ่งไปทั้งทั้งไม่ตั้งใจ แขวนชีวิตเคว้งคว้างอย่างคุ้นเคย เพียงผ่านเลยคืนวันความหวั่นไหว จนถึงจุดสุดท้ายลมหายใจ คล้ายคล้ายมีสิ่งใดยังค้างคา
จามอญ 23 ต.ค. 2545 03:57 น. - ID 24893 
1079
1
0
23 ตุลาคม 2545 06:58 น. - comment id 90439
หน้าส่วนตัว
สื่อ..ความหมาย..ด้ายชัดเจน..ทีเดียวค่ะ..
... เวลา.. ช่ายดิค่ะ.
ให้แนวคิด...ดีมากค่ะ...
24 ตุลาคม 2545 22:48 น. - comment id 90941
โอ....ปรัชญา...ดีเหลือเกินท่านจามอญ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
