หยิบปากกาบรรยายขความคิด ใช้ดวงจิตคิดคำขานเป็นงานเขียน เรียงทุกถ้อยรอยอารมณ์รุมเบียดเบียน รักโล่งเตียนเวิ้งว้างกลางฤทัย ใจคนหรือยากแท้จะหยั่งถึง ขอแค่ครึ่งกึ่งกลางบ้างได้ไหม ขอรับรู้เรื่องราวอันร้าวใจ ขอได้ไหมแค่นี้มีให้กัน ถ้าวิงวอนขอสวรรค์วิงวอนให้ แต่มีไม่สิ่งลุล่วงปวงสวรรค์ ขอใจเจ้าดีกว่าไหมเมตตากัน ให้ข้าฯนั้นรู้จักนิดถึงจิตใจ ใช่!เจ้าเห็นเป็นกลวังวนหนึ่ง ข้าฯนี้ซึ่งมีค่าเพียงแค่ไหน หรือแค่เป็นตัวประกอบก้อนหินใน ข้างทางไกลที่เจ้าผ่านทางพนา หยดน้ำค้างพร่างพรูสู่แผ่นพื้น จะจำฝืนเหน็บหนาวอย่างไรหนา ห่มสายลมหรือไฟบังอังอุรา แล้วแต่ว่าจะเลือกข่มห่มชีวี หนทางเดินเหลือเกินนักรักร้าวร้าว เจ้าจะก้าวไปไยสุดใจหนี แสงสว่างทางที่เห็นเช่นตรงนี้ ไม่ได้มีอะไรให้หลีกเมิน
22 ตุลาคม 2545 19:57 น. - comment id 90294
สุขทุกข์อยู่ที่ใจใช่เงินทอง(ใช้รึเปล่านะ ู^^ ) ทรัพย์สินของนอกกาย... ไม่ตายหาใหม่ได้ รักชอบอยู่ที่ใด แค่รู้ใจเขาคิดยังไง (กับเรา) แค่นั้นพอ (อะเป่า)
23 ตุลาคม 2545 22:28 น. - comment id 90627
สุดซึ้งตรึงใจเหลือประมาณ นับว่ามีฝีมืออยู่ในขั้นหัวแถวจริงๆขอชมเชยครับ
24 ตุลาคม 2545 16:04 น. - comment id 90835
ขอบคุณมากนะค่ะที่สละเวลามาอ่านกัน