เธอดีพอต่อฉันจะมั่นรัก ด้วยฝูมฟักต่อเติมเริ่มจากศูนย์ เก็บสะสมบ่มหมักรักเพิ่มพูน คอยเกื้อกูลห่วงใยใกล้ชิดมา แต่เมื่อถึงซึ่งวันที่ผันเปลี่ยน ความหมุนเวียนหักรักเกินรักษา ดุจดั่งผงหลงเข้าที่เบ้าตา เกินที่กว่าเอาออกนอกเหมือนกัน ความพอดีที่ฉันนั้นจะบอก แม้จะยอกใจนักรักเหหัน วาสนาเรานี้ที่สัมพันธ์ คงหมดวันเราคู่อยู่เคียงครอง การควรคู่อยู่ในใครคู่ควร ใช่ฉันรวนหมายหักรักเราสอง รักรักได้ไม่ยากหากตรึกตรอง แต่ควรมองเส้นทางร่วมสร้างเดิน รักให้เป็นเช่นนี้ไม่มีทุกข์ รักไม่สุขหรอกหนาถ้าห่างเหิน รักเรานี้ที่ยากหากประเมิน ต่างบังเอิญเจอกันเท่านั้นเอง
21 ตุลาคม 2545 22:24 น. - comment id 90066
น่าเห็นจายนะ....คิดว่าฝันไปก็แล้วกัน
22 ตุลาคม 2545 11:43 น. - comment id 90165
รักใช่เรียกร้องครอบครองรัก ใช่อกหักใช่ต้องพบจบด้วยหวาน ใช่ต้องตายหากไม่ได้พบพาน ใช่ร้าวรานหากหวานนี้สถิตที่ใจ..ไสวสว่างชั่วนิจนิรันดร
22 ตุลาคม 2545 11:53 น. - comment id 90169
จะตามตอบกลอนคุณให้ครบทุกบทนะคะ ถ้ามีเวลา เพราะรักบทกลอนง่ายๆแบบนี้ค่ะ
24 ตุลาคม 2545 15:53 น. - comment id 90832
ขอขอบคุณครับ คุณพุดพัดชา ถ้ามีเวลา(เหมือนกัน) จะเขียนให้อ่านอีก ...จนกว่าจะพบกันใหม่... และ...คุณดาวฟ้า..ปากกาใจด้วย อีกทั้ง...เพื่อนสมาชิก(ทั้งนอก-ใน)