ปฎิเสธที่จะรักใคร เป็นกลไกปกป้องตัวเองของฉัน ปฎิเสธระยะเวลาและความผูกพัน โลกส่วนตัวเท่านั้นดินแดนที่ฉันต้องการ ประกาศอาณาเขตล้อมรอบ ชีวิตที่ตีกรอบไม่มีฝันถักทอสาน ตัวเองเท่านั้นที่เอื้ออาทรตามเวลากาล ไม่ต้องร้าวรานทรมานคิดถึงใคร จะขอรักแค่คนในกระจกเงา ดีกว่าน้ำตาเช็ดหัวเข่าเป็นไหนๆ รักคนอื่นก็มีแต่มือ..... ที่ต้องปาดน้ำตาตัวเองเรื่อยไป ในเมื่อโลกที่กว้างใหญ่ หาความจริงใจจากใครไม่ได้เลย