อยากได้รอยยิ้มที่เย้ยหยัน แทนคำพูดบอกกันว่าเสียใจ และขอร้องอีกอย่างได้ไหม ไม่ว่าเจอกันเมื่อไหร่...อย่าหันมองมา พูดอยู่ได้...ขอโทษอะไรกัน หรือเวทนาฉันกับอาการตรงหน้า ก็แค่รอยยิ้มปนน้ำตา ฉันน่าจะเป็นฝ่ายขอบคุณมากกว่า ที่สอนให้ฉันได้รู้ว่า ชีวิตที่เข้มแข็งกว่า...เขาทำกันยังไง
11 ตุลาคม 2545 20:03 น. - comment id 86531
ขอคาราวะใจเด็ดจริง ๆๆๆๆ
11 ตุลาคม 2545 20:06 น. - comment id 86536
perfect to be strong like this i like this poem especially : ฉันน่าจะเป็นฝ่ายขอบคุณมากกว่า ที่สอนให้ฉันได้รู้ว่า ชีวิตที่เข้มแข็งกว่า...เขาทำกันยังไง
11 ตุลาคม 2545 20:23 น. - comment id 86559
ทำประจำเลย ขอบคุณประมาณเนี้ยน่ะ
12 ตุลาคม 2545 15:01 น. - comment id 86765
อืมมม perfect ka....hehehe....ma hai kum lang jai jaaaaaa... ^__^