ฉัน..เกิดมาก็ยังคงเป็นฉัน ทั้งหน้าตาผิวพรรณไม่เท่าไหร่ เกิดเป็นหญิงแท้จริงยิ่งกว่าชาย เรื่องนิสัยมากมาย...ไม่พรรณนา ไม่เคยเชื่อเรื่องราวพรหมลิขิต ไม่เคยคิดมีใครให้ห่วงหา ไม่เคยหวังให้ใครเดินเขามา ไม่เคยแคร์สายตาของผู้ใด แล้ววันหนึ่ง..จึงได้พบกับเธอ แล้วก็เจอเรื่องราวที่แปลกใหม่ แล้วก็รัก...รักเธอจนหมดใจ แล้วไม่รู้ทำไม....เหมือนกัน ทั้งที่เธอมีเขาอยู่ทั้งคน ทั้งที่ฉันก็หมองหม่นขนาดนั้น ทั้งที่เธอ..ก็อุตส่าห์มารักกัน ทั้งที่ฉันพยายามจะตัดใจ เหมือนว่านี่คือพรหมลิขิต ที่ทำให้ชีวิตเป็นอย่างนี้ได้ ทำให้ตอนที่ฉันกำลังจะไป กลับเป็นตอนที่เธอใกล้...เพียงปลายตา จะขอเชื่อในพรหมลิขิตบ้าง ถ้าท่านสร้างให้เรามาค้นหา ที่วันนี้รักเธอ...คนไกลตา ก็จะขอเชื่อว่า...เพราะฟ้าบันดาล
mimosaceae 11 ต.ค. 2545 15:47 น. - ID 24271 
687
1
0
11 ตุลาคม 2545 16:02 น. - comment id 86392
โห!!! เก่งมากเลยค่ะ กลอนเยี่ยมมาก^_____^
11 ตุลาคม 2545 16:58 น. - comment id 86421
กลอนใช้ได้ครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
