นิยายแห่งน้ำค้าง

เวทย์

บทเริ่มของน้ำค้างระหว่างค่ำ
แต้มหยดน้ำเกาะผนึกตามพฤกษา
ไร้แววพร่างกลางแสงแห่งจันทรา
รอเวลารับแดดอ่อนตอนอรุณ
พร้อมวาดหวังรังรองของชีวิต
เมื่อใช้สิทธิโลมไล้ไอแดดอุ่น
แสงทองที่ทาบฟ้าอ่าละมุน
จะเกื้อหนุนให้น้ำค้างพร่างประกาย
จนก่องเก็จเพียงแก้วเพริศแพรวแสง
อวดค่าแห่งเพชรน้ำค้างอย่างเฉิดฉาย
ล้อริ้วลมด้วยทีท่าที่ท้าทาย
สะท้อนพรายแดดระยับงามจับตา
โดยเปลวแดดอุ่นอ่อนตอนเช้าตรู่
สัมผัสสู่น้ำค้างสร้างคุณค่า
น้ำค้างซึ่งเป็นหยดน้ำธรรมดา
กลับเจิดจ้าจนใครใครหลงใหลมัน
แล้วโลกซึ่งความพอดีมีไม่มาก
ก็เริ่มลากเส้นผ่านการแปรผัน
ชีวิตของน้ำค้างตอนกลางวัน
ถูกผลักดันสู่บทหมดประกาย
ต้อนรับการเผาไหม้ให้เหือดแห้ง
ท่ามกลางแสงแดดจ้าเพลาสาย
แดดที่ย้อมน้ำค้างให้พร่างพราย
ได้ทำลายน้ำค้างลงอย่างเคย				
comments powered by Disqus
  • อัลมิตรา

    10 ตุลาคม 2545 08:51 น. - comment id 85751

    สั้นๆ ..
    
    ยามรุ่งสางพรางตนหม่นเหือดหาย
    เจ้าละลายกลายอากาศปราศสีสัน
    
  • cool-hearted

    10 ตุลาคม 2545 09:25 น. - comment id 85756

    สวย
  • สดายุ

    10 ตุลาคม 2545 09:42 น. - comment id 85781

    เม็ดน้ำแววแพรวพรายก่ายยอดหญ้า
    ดุจรอท่าว่าตะวันจะผันผาย
    เพื่อสะท้อนย้อนแสงแข่งประกาย
    ดูพริ้งพรายหลายแฉกแทรกวับวาว
    
  • ก.ประแสร์ ( ศิษยาพร )

    10 ตุลาคม 2545 09:46 น. - comment id 85783

    ครับ...ลุงเวทย์แต่งกลอนได้เพราะและเก่งเหมือนเดิมจริงๆครับ.......อืม.คำว่า  ก่องเก็จแปลว่าอะไรครับ.ผมไม่ทราบครับ...
    
  • อัลมิตรา

    10 ตุลาคม 2545 09:52 น. - comment id 85785

    ก่อง  เก็จ   หากแยกกันจะมีคำแปลค่ะ ลุงบอกมาอย่างนี้ค่ะ
    
  • สาวบ้านนา

    10 ตุลาคม 2545 12:27 น. - comment id 85816

    น้ำค้างพราววาวแววรับเรียวแสง
    เรียวแดดแรงโลมใล้คล้ายปลุกฝัน
    มวลดอกไม้สยายกลีบรับตะวัน
    น้ำค้างขวัญพลันมลายหายวับไป
    ดอกไม้หวานบานกลางไพรรอฟ้าสาง
    หยาดน้ำค้างแตะแต้มแกล้มกลีบไหว
    ดอกไม้เอ๋ยเจ้าได้เชยชุ่มฉ่ำใจ
    อย่าเสียใจรอเวลาท้าอรุณ
    กลางสายฝนลมแรงแกล้งกลีบเจ้า
    ให้รานร้าวชอกช้ำขวัญว้าวุ่น
    แต่ไม่นานดอกหนาได้ละมุน
    หยาดพิรุณแพรวน้ำค้างพร่างพริบพรายใต้เงาจันทร์กับฝันดี....
    
  • ละอองน้ำ

    10 ตุลาคม 2545 13:35 น. - comment id 85846

    ...หลบแดดๆ  เดี๋ยวถูกทำลาย....
  • ปลาทูสามเข่ง

    10 ตุลาคม 2545 15:02 น. - comment id 85884

    อะโห เขียนไว้นานจังเลยคะ..!! เปรียทเทียบได้ดีมากๆๆเลย ..!! น่าคิดทีเดียวคะ..!!
    ++^____________________________^++
  • *นก*กระ*ดาษ*

    11 ตุลาคม 2545 01:05 น. - comment id 86162

    เพราะจาง เพราะเจง เจง
    คนอะไรก็ไม่รู้ เขียนกลอนเก่ง เจง เจง
    อิจฉาตาร้อนนนนน
    คิดถึงคุณลุงเวทย์มากครับ
    *..จากใจไคริ..*
  • เวทย์

    11 ตุลาคม 2545 09:12 น. - comment id 86273

    คิดถึง ไคริ อยู่เหมือนกัน
  • ลูกสาวคนดีของคุณพ่อ

    12 ตุลาคม 2545 17:23 น. - comment id 86818

    แล้วไม่คิดถึงลูกสาวคนนี้บ้างหรอคะ
    ฮือๆๆๆๆๆๆๆ......เสียใจเหลือเกิน
  • เวทย์

    12 ตุลาคม 2545 18:01 น. - comment id 86854

    คิดถึงสิ
  • หลิน

    13 ตุลาคม 2545 20:32 น. - comment id 87260

    มาชื่นชมกลอนไพเราะของคุณลุงค่ะ
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน