สุรีย์เรืองหรี่แสงอันแรงร้อน อาบอัมพรไล้ผืนน้ำวะวามไหว วิหคโผกลับรวงรังสั่งอาลัย ร่ำเสียดายทิวาวันช่างสั้นนัก เรายังไม่ได้อาหารเพียงพอ ในรวงรังลูกน้อยรอด้วยหิวหนัก เราบินหาอาหารไม่หยุดพัก ปีกเราล้าแทบจะหักลงแหลกราน ลูกน้อยคอยเราอยู่รวงรัง ด้วยหวังจะได้ลิ้มชิมอาหาร หนอนตัวอ้วนเราป้อนให้ในวันวาน ลูกยังหวังเช่นนั้นค่ำวันนี้ ดวงตะวันลับแสงแห่งวันหนึ่ง เตือนให้คนหวนซึ้งถึงหน้าที่ ทุกเสี้ยวเวลา...วินาที ชีวิตมีแก่นสารสักปานใด .
ขุนหาญ 9 ต.ค. 2545 14:35 น. - ID 24131 
872
2
0
9 ตุลาคม 2545 14:36 น. - comment id 85462
ขอบคุณอาจารย์ทัดรวี.....อีกแล้วครับท่าน.....วันนี้มาแต่งให้ตั้งหลายบทเลย........ขอบคุณ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
9 ตุลาคม 2545 20:29 น. - comment id 85636
ฟังดูเหนื่อยจัง อ่านแล้วนึกถึงคุณพ่อ เฮ้อ ทำงานหนัก หาตังให้เราใช้
11 ตุลาคม 2545 08:08 น. - comment id 86241
ลงตัวครับ แวะมาทักทาย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
