เมื่อเราหิวเราโหยเราโรยล้า จะหันหน้าไปพึ่งใครผู้ใดได้ จะมีคนเหลียวดูเราก็เปล่าดาย เราควรฝันควรไฝ่ด้วยใจตน เก็บความหิวความโหยความโรยล้า ไว้เป็นยาผนึกชีพให้รีบค้น คนจะโตใช่โตได้ดั่งใจตน อยู่ที่คนยอมรับกับแนวทาง อันความจริงต้องรู้หลักตระหนักแน่ ย่อมมีแพ้มีชัยในทุกอย่าง ยามเมื่อแพ้อย่าแน่นิ่งกลิ้งกลางทาง กำมือโชกเหงื่อบ้างก็ยังดี แม้ยอดหญ้ายังแยงใบในหลืบหิน ดอกบัวดิ้นพ้นตมอวดโฉมศรี เราเป็นคนจะสูญเปล่าหรือเข้าที แรงยังมีต้องกล้าท้าชีวิต .