ฟองสบู่น้อยลอยไปใจคิดถึง ว่าชีวิตเกิดมาน่าอดสู แค่เป็นฟองสบู่สีชมพู อยากเป็นดังชมพู่มีกิ่งไป อยากเป็นดังลูกแก้วน้อยสีสดใส แต่ยังงัยก็เป็นแค่ฟองสบู่ คิดอยากเป็นนั่นเป็นนี่ที่ชมดู คิดอยากเป็นดังปูในทะเล เกิดมาเป็นฟองอันเล็กไม่สนุก เกิดมาเป็นปลาดุกดีหนักหนา เกิดมาเป็นให้ได้ดั่งสกุณา ก็คงดีกว่าเป็นฟองสีชมพู น่าสงสารฟองสบู่เฝ้าแต่คิด เพราะชีวิตเกิดมาแสนจะสั้น เกิดมาจากก้อนสบู่เพียงหนึ่งอัน อยู่ได้ไม่ถึงวันก็คงต้องแตกไป หากเป็นลูกแก้วน้อยคงแสนสุข เกิดเป็นมุขมีค่าดีเป็นไหนไหน เกิดเป็นอะไรสักอย่างก็คงจะสมใจ แต่ทำมัยเกิดได้เพียงฟองสีชมพู ฟองอันน้อยลอยไปในอากาศ ถ้าหากพลาดโดนคมหนามคงจะแตก เพราะไม่สนฟองอันอื่นจึงได้แยก เพราะความคิดนั้นแปลกไม่เหมือนกัน ลอยไปคิดไปไม่มีทิศ เหมือนชีวิตไม่มีซึ่งจุดหมาย เกิดมาแล้วยังไม่รู้เป็นหญิงชาย ช่างน่าอายเกิดมาเป็นแค่ฟอง แล้วฟองน้อยสีชมพูก็สะดุด แล้วมาหยุดตรงกลางซึ้งขวากหนาม ฟองน้อยก็คิดว่าคงถึงยาม นึกถึงความหลังที่ผ่านมา เพียงพริบตาฟองน้อยก็หายจาก ไม่อยากคิดมากให้ปวดหัว เกิดมาแล้วต้องตายไม่ต้องกลัว แต่อย่ามัวอยู่เฉยให้อายฟอง
คนเขียนกลอน 7 ต.ค. 2545 17:56 น. - ID 23973 
1115
2
0
8 ตุลาคม 2545 07:53 น. - comment id 84957
คนเราควรพอใจในความที่เป็นเราจริงมั้ย แหม่ เราก็ต้องมีดีที่เป็นตัวเราแหละ แต่กลอนนี้สนุกดีนะ
8 ตุลาคม 2545 14:44 น. - comment id 85075
ขอบคุณมากเลยพี่ชื่ออะไรอะครับ แล้วอ่านของทุกคนอย่างของผมอะเปล่า ดีใจมากเลยที่มีคนมาอ่าน ดีใจจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
