ฉันสัมผัสเธอด้วยสายตา ปล่อยให้เวลาเฉื่อยชาอย่างนี้ หากกระเถิบเข้าไปใกล้ กลัวเธอจะไกล คนดี มองเธอหลับอย่างนี้สบายใจ ปิดเปลือกตาคู่บางยังพิมยิ้ม ไม่อยากให้ใครมากกรุ้มกริ่มเธอรู้ไหม แม้กับตัวฉันเองยังยั้งใจ อยากถนอมเธอไว้ให้นานๆ อย่าเพิ่งลืมตานะที่รัก อยากให้เธอพัก ที่นี่คือบ้าน ฉันจะอยู่ไม่หางไป เช่นในวันวาน จะส่งผ่านความรักอยู่ข้างๆ ไม่ร้างไกล