แรกยามเรารักใครใจจดจ่อ เฝ้าพะนอคลอเคล้าเอาใจใส่ ทุ่มเทหมดไม่มีเหลือเผื่อให้ใคร หวังเพียงได้เด็ดดมชมชื่นนาง ฝันสลายกลายกลับลับลาล่วง เพราะโดนลวงหลอกหลอนตอนใกล้สาง เมือนดังนกน้อยบินสิ้นหนทาง รักจืดจางจบลงคงโรยรา ชอกช้ำนักรักไม่เป็นเช่นที่หวัง พอผิดพลั้งพลาดไปใครรักษา หรือสวรรค์สรรค์สร้างทางชะตา จึงนำพาพิษรักปักใจเรา...