หาดทรายขาวทอดยาวไปแสนไกล เสียงคลื่นสาดซัดทรายใกล้ใกล้กรรณ ลมระเริงลู่หวิวพริ้วผกผัน มะพร้าวเจ้าคงหวั่นจึงสั่นไหว ระรอกคลื่นเคลื่อนขึ้นเป็นวงโค้ง ตะวันสาดแสงส่งคงมีใจ ต่างแย้มเยื้นเอื้อนยิ้มอย่างเยื่อใย เป็นประกายพร่างพรายในอุรา แต่คลื่นเอยเจ้าไม่เคยจะหยุดได้ ไม่ว่าอยู่กับใครในโลกหล้า ตวัดเกลียวคลื่นลงแล้วจากลา ไม่เคยคิดหวนมาหรืออาลัย