ไว้ วันหน้าถ้ามีความดีแล้ว วันหนึ่ง แก้วเคยหมองกลับผ่องใส โชค รักรื่นคืนกลับจับฤทัย ดี เมื่อไหร่จะมาหาเธอเอง เธอ คนนี้ที่หนึ่งพึงตระหนัก ได้ หาญหักเฉือดเฉือนเหมือนข่มเหง แต่งงาน ไปให้ฉันนั้นวังเวง ช่วย ฉันเก่งในรักเรื่องหนักครัน สอน ฉันให้ได้รู้อยู่อย่างหนึ่ง เตือน ให้ซึ้งรักนี้ที่เสกสรร บุตรหลาน ใครได้รักรู้จักมัน อย่า ไปมั่นคงนักจักเป็นภัย ทรมาน นานนักเรื่องรักนี้ ผลาญ ฤดีร้อนรนสุดทนไหว หัวใจ ล้าชาด้านการเข้าใจ คน อะไรกลืนคำน้ำลายตน