เถอะ เก็บไปให้หมดอย่าจดจำ ปล่อย คนช้ำคนนี้สักทีหนอ ฉัน หมดค่าอย่าย้ำช้ำเกินพอ เก็บ ไปต่อคนใหม่ในใจเธอ ความ ขื่นขมตรมเศร้าเร้ารุมจิต สงสาร นิดเถิดนะฉันเสนอ คืน กลับไปไม่น่ามาพบเจอ ไป เถิดเธอกลับไปอย่าใยดี แต่ อย่างว่าถ้าใครไม่เป็นฉัน ถ้า ถือมั่นในรักลืมศักดิ์ศรี จะ ไม่ขอต่อรองของวจี ให้ เธอนี้สุขสมอารมณ์ปอง ฝากไว้ เถิดเกิดว่าถ้าวันหนึ่ง ก่อน จะถึงเธอช้ำกรรมสนอง ความ วิโยคโศกศัลย์นั้นเข้าครอง สงสาร แน่แต่ต้องตรองดวงใจ